Saturday, January 24, 2015

Hannelore Bedert Bij De Vieze Gasten/Gent 23/01/15

Die nominatie voor ‘Solo vrouw’ op de MIA’s – gewonnen door Selah “Ik heb helemaal niets gedaan dit jaar maar toch bedankt” Sue  – zal ten huize Bedert  toch deugd hebben gedaan. Met inmiddels drie fraaie platen achter haar naam en enkele songs van haar hand die stilaan tot het collectieve (Vlaamse) muziekgeheugen gaan behoren is ze immers ver genoeg verwijderd van de categorie ‘beloftevolle debutantes’. De naam Bedert lijkt dus gevestigd te zijn, een volgelopen zaal gisteren als zoveelste bewijs.
Bedert gaat momenteel in kleinere bezetting langs zalen van beperktere omvang. Bij De Vieze Gasten in Gent trad ze aan in duo bezetting met haar vaste gitarist, de ook van Gorki bekende Thomas Van Elslander. Het toeren gaat nog steeds verder onder de vlag van het ruim een jaar oude “Iets dat niet komt”- album. De setlist, alleen ditmaal zonder de ruggensteun van een full band, leek dan ook nagenoeg identiek als in de Gentse Handelsbeurs 3 maanden terug. Op dat punt, en zeker in de gewijzigde omstandigheden, hadden voor ons enkele andere songkeuzes toch het verrassingseffect wat kunnen verhogen. Bedert, zoals in onze inleiding gesteld, is immers geen debutante meer; haar publiek dus ook niet. Bijgevolg hoorden we ook enkele stilaan vertrouwde tussenkomsten voorbij komen: bij aanvang “dat het geen vrolijke avond zou worden”, het verhaal van het Antwerpse ex-lief (“Janker”), “Zijn er koppels in de zaal waarvan iemand ook wel eens aan een ander durft te denken?” (“Balans”), “of mensen met een slecht lief?” (“Radiostilte”) en voor slotnummer “Altijd nooit meer” het rondje ludiek ingeklede bedankingen (moge die lichtman nu maar snel van het straat af geraken…). Dat Bedert dit gelukkig keer op keer brengt - en dat kunnen we als regelmatig bezoeker van haar concerten wél stellen - met een ontwapende frisheid strekt wel tot eer. De zaal liet gisteren alvast veel goed geluimd gekir en instemmend gelach horen bij zoveel inkijk van de West-Vlaamse. Het songmateriaal werd ondertussen mooi verzorgd gebracht met (alweer) een geweldige Van Elslander in méér dan zomaar een nevenrol. Hoe die man vindingrijk op gitaar arrangementen weeft door de songs van Bedert, vaak wat afstekend tegen het streelzachte stemgeluid van haar, vinden we erg knap. De avond schoof voorbij in een gezellige sfeer, buiten randje vrieskou, binnen goed warm gehouden door het beste wat “Iets dat niet komt” te bieden heeft. Helemaal inpakken deed Bedert pas in de bissen. Een nieuwe song stelde gerust over de voorbereidende werkzaamheden voor een volgende plaat en het 2e lied van de avond geïnspireerd op het trieste verlies 3 jaar terug van nichtje Catherine aan kanker kneep onze keel finaal dicht. In de ooghoeken voelden we bij “Afspraak (voor Catherine)” zelfs wat traanvocht. Dat dit nummer van Bedert over enkele decennia massaal naar boven zal worden gestemd in de  ‘100 op 1’ is voor ons een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid. Dat iets zo triest zo’n pracht van een door Bedert gisteren erg doorleefd gebracht nummer oplevert… We zijn er nog niet goed van.
Een blik op Bederts site (check de andere data!) leert dat er ook huiskamerconcerten vermeld staan. Met een reprise van wat we bij De Vieze Gasten hebben gehoord, of om nieuw werk uit testen, mag ze altijd langskomen. We schuiven er graag ons meubilair voor opzij. Op eenvoudig verzoek, beste Hannelore, spelen we onze coördinaten met graagte door.