Velen zullen verwonderd met het hoofd schudden maar de Nederlandse Nits bestaan al ruim 30 jaar. In die tijd hebben ze een indrukwekkende (maar haast vergeten) catalogus aan fijne popsongs bij elkaar gepend en al dat materiaal kende – tot verbazing van velen - zowat in gans Europa een afzetgebied. Toeren buiten de eigen landsgrenzen was de voorbije decennia voor de heren dan ook een heel gewone zaak. Een stukje herfst van hun kalender was dit keer voorbehouden aan 10 culturele centra in Vlaanderen, voor de Nits een schaalverkleining want in het verleden hielden ze bij ons halt in grotere locaties als de Vooruit, een Handelsbeurs of de AB. In het CC van Evergem botsten ze op die manier slechts op 200 luisteraars (oordeel zelf: een half volle/lege zaal).
De avond was opgedeeld in 2 stukken: een eerste semi-akoestisch en intiem gebracht woonkamerconcert (de groep compact opgesteld in het midden van het podium) en na de pauze de Nits “full option” (het ganse podium en uitgebreider instrumentarium). Zanger Henk Hofstede grapte dat ze na het spelen van enkele woonkamerconcerten in thuisbasis Amsterdam het idee kregen om deze formule tijdens hun tournee ook in de zalen toe te passen. Het spaarde hen alvast een voorprogramma uit.
Opener “Cars & cars” legde meteen de fundamenten voor het ganse concert: vakkundig precisiewerk zéér doorleefd gebracht. Kort daarop volgde “Nescio”, zonder twijfel een nummer dat nog generaties zal overleven. Hofstede etaleerde hier meteen nog eens zijn karakteristiek stemgeluid dat gelijkenissen vertoont met dat van Costello en andere groten. Muzikaal is het landschap van de Nits er één met vele lagen: pop, avant-garde, chanson, soms zelfs een tikkeltje minimalistisch… Bijgevolg is deze muziek uitermate geschikt voor schouwburgen. In het wat kleinere CC charmeerde de bescheiden aanpak van deel 1 nog een tikkeltje méér: het woonkamergevoel bleef immers helemaal overeind.
Met Nederlanders weet je nooit maar deze Nits waren gelukkig niet zuinig met het uitdelen van eigen klassiekers: naast het eerder genoemde “Nescio” hoorden we nog het lichtjes akelige kippenvelmoment “Sketches of Spain”, kon er worden meegefloten met “The dream”, kreeg “JOS days” een 200-man sterk achtergrondkoor en hielden we de adem in bij “Home before dark”.
De productiviteit van the Nits gaat, ondanks de vele classics, intussen ongestoord verder. Vorig jaar verscheen nog “Les Nuits”; de plaat waaraan deze concertreeks is opgehangen. Met “The long song” en het op de moord op Theo van Gogh geïnspireerde “The key shop” (Hofstede woont achter de hoek) onderstreepten de Nits alvast hun muzikaal bestaansrecht anno 2006.
Voor de visuele omkadering van de avond koos de groep achteraan het podium voor een podiumbreed doek waarop allerlei (passend) beeldmateriaal werd vertoond. In deel 2 passeerde zelfs een stukje La Linea: het figuurtje dat tevoorschijn komt uit één ononderbroken lijn en allerlei obstakels onderweg tegenkomt. Eventjes vergaten we de muziek… Voor de rest van de avond waren we echter één en al oor.
No comments:
Post a Comment