Onder het motto ‘het hoeven niet altijd festivals te zijn waar ze elkaar voor de voeten lopen’ trokken we afgelopen weekend naar Zottegem. Het mag wel eens worden gezegd: deze subtopper onder de Vlaamse festivals weet als geen ander ieder jaar een leuke affiche in elkaar te knutselen, plaatst deze onder een gezellig tentzeil en vraagt aan de ingang een democratische prijs. Nu alleen maar hopen dat dit nog jaren zal blijven duren!
Op vrijdag werd de tweedaagse ingeleid door een debuterend Leuvens vijftal genaamd Larsson. Enkele maanden terug speelden deze jongens zich nog in de kijker via Debby & Nancy’s happy hour en tijdens deze festivalzomer zijn ze – afgaande op wat we hoorden en zagen in Zottegem – de ontdekking die u niet mag missen. Hun debuutplaat “This is” duurt amper dertig minuten maar staat bol van de vinnige rocksongs die smeken om live te worden gespeeld en in die gedaante schreeuwen om een enthousiast publiek. In Zottegem zo vroeg op de avond viel dat laatste nogal tegen maar met enkele geestdriftige kreten links en rechts (sorry voor ons gezelschap maar we hebben ons weer niet kunnen inhouden) was Larsson beslist tevreden. De titel van hun “Overrated overestimated” indachtig zijn we nog wat schaars met superlatieven maar we moeten ons ferm bedwingen.
Als er al superlatieven moeten worden uitgedeeld staan die van Nailpin vast niet vooraan. Vorig jaar bezorgde dit plastieken gezelschap ons al zure oprispingen toen ze openden op Werchter en in Zottegem was het niet anders. De enige groep in Vlaanderen die vooralsnog mag uitpakken met pretpunk is Janez Detd. Tot nader order mag wat ons betreft Nailpin met onmiddellijke ingang de boeken neerleggen. In de categorie min zestien scoorde de groep bijzonder goed maar dat getuigt alleen van een slechte muzikale opvoeding. Het wordt hoogtijd dat Xink! nog eens een plaat opneemt.
Met Clouseau stond daarna een groep op het podium die gelukkig thuis is in alle leeftijdscategorieën. Eerder kon u in deze pagina’s al lezen dat ze op sportpaleisniveau best naast enkele groten mogen staan. Het siert de groep dan ook dat ze er hun neus niet voor ophalen om met hun “Vonken en vuur”-toer halt te houden op kleinschaliger evenementen. Al moet wel worden gezegd dat in Zottegem de automatische piloot bijzonder scherp stond afgesteld. Het stelletje huurlingen dat de gebroeders Wauters nu al jaren begeleid is inmiddels al zo goed op elkaar ingespeeld dat ze geblinddoekt eender welk Vlaams podium mogen worden opgeduwd. In deze zomertoer draait natuurlijk alles rond de recente plaat. Grote hits uit het verleden zijn dan eerder schaars en het leek alsof Zottegem juist daar zat op te wachten. Met “Vanbinnen”, “En dans” en “Ik jij hij of zij” werd deze verwachting net voor de meet nog gauw ingevuld.
Daan kreeg het in Zottegem al eens voor mekaar om de tent enkele centimeters te doen verschuiven. Bijgevolg leek het voor de koning der Vlaamse electro-pop een koud kunstje om dit nog eens dunnetjes over te doen. Het nieuwe werk deed niet meteen de vonk overslaan maar wanneer de alweer voortreffelijk spelende band “Swedish designer drugs” aanving was er geen houden meer aan. Met bis “Housewife” ging de tent collectief van de grond. De kitsch vloeide weer rijkelijk, het witte pak zat weer als gegoten en de maniertjes evenals de zonnebril stonden hem weer beeldig. Daan heeft zich als geen ander heruitgevonden en oogst daarmee geheel terecht veel succes. Niet toevallig is hij al enkele jaren een onbetwiste smaakmaker op vele festivals.
Zottegem had ditmaal, in navolging van de Lokerse feesten vorig jaar, ook Madness te pakken. Om geen reünie op retour te worden mogen de heren zich wel niet verder wagen aan nieuwe nummers want in Zottegem haalden ze daarmee flink de vaart uit hun concert. Met opener “One step beyond” leek de avond echter af te stevenen op een kolkend feestje maar daarna was het bijna een uur wachten tot de groep opnieuw een blik hits opentrok. In “Our house” en “It must be love” kon zanger Suggs de microfoon moeiteloos aan het publiek doorgeven en met “Baggy trousers” was Zottegem in ware Fata Morgana stijl omgetoverd tot het episch centrum van de ska. Missie geslaagd dus voor Madness.
No comments:
Post a Comment