Al van bij haar debuut cd "De Jager" was duidelijk dat er met Eva De Roovere, voorheen actief bij de folkgroep Kadril, aan de kop van het Vlaamse vrouwenpeleton een geduchte concurrente was bijgekomen. Met "Fantastig toch", een nummer uit die uitstekende debuutplaat en eentje dat De Roovere met Nederlander Diggy Dex herwerkte tot "Slaap lekker ding", had ze vorig jaar voor het eerst dan ook echt een (commerciële) hit te pakken. Haar tweede plaat "Over en weer" was op dat moment al ruim een jaar oud en leek na enkele radiohits haar beste pijlen reeds te hebben afgevuurd.
Met dat hernieuwde succes moet er natuurlijk worden (verder) gespeeld en dat doet De Roovere, in navolging van de Nederlandse adressen, de komende maanden uitgebreid langs Vlaamse zalen. Mochten we u met het lezen van dit stukje op ideeën brengen dan zal u snel moeten zijn om nog een kaartje te bemachtigen want vorige zaterdag vulde De Roovere om te beginnen alvast de Handelsbeurs tot het laatste zitje.
De avond begon netjes op het afgesproken uur en tegen de klok van tienen stonden we al terug op de stoep van de Gentse Kouter. Om maar te zeggen (en dat bleek ook uit een dwarsdoorsnede van het aanwezige publiek): Eva De Roovere concerten zijn geschikt voor alle leeftijden en zijn, op wat ondeugende tekstfragmenten na, zo braafjes dat we na afloop van het concert ei zo na een warme chocomelk hadden besteld aan de bar. De Roovere, voor moeders met zonen de gedroomde schoondochter, zwengelde dit sesamstraatgevoel nog wat aan door tijdens het concert twee geforceerde meezingmomenten met aanwijzingen ("In bruikleen" en "Orpheus") in te lassen. Daarenboven stonden zowat alle bindteksten stijf van de vriendelijkheid en leken ze ietsje te ingestudeerd om ons echt los te krijgen.
Maar tot daar onze - we geven het grif toe - geheel overbodige dosis kritiek op een concert dat het vooral moest hebben van de muziek en helemaal niet van de zaken er om heen. De Roovere bezorgde ons de rillingen op het lijf met fantastische versies van "Zonde van de tijd", "Ingebeelde vrienden" en - opgelet potentiële schoonmoeders! - een lied over een minnares "Anoniem". Ook met "Zomer in Brussel" en "Mijn ogen toe" telde de setlist, die hoofdzakelijk was opgebouwd rond de tweede plaat, nog twee onmiskenbare hoogtepunten. De Vlaamse "Black boys on mopeds" van Sinead O'Connor ("Jongens met brommers") vonden we dan weer minder geslaagd maar eerste bis "Zoals in dat ene liedje" veegde daar op indrukwekkende wijze de spons over. In "Om mee te slapen" liet De Roovere de titel van het nummer door de zaal invullen, een trucje dat we haar drie jaar terug ook hadden weten doen in ons lokaal cultuurcentrum. Jammer dat nadien een klassesong als "Laat me je lied zijn" in de kast moest blijven voor de herneming van het eerder al gespeelde - en deels in het Frans vertaalde - "Fantastig toch". De Roovere verwees voor deze doublure naar Griekse wijsheid die zegt dat als een concert eindigt met een herneming je als publiek huiswaarts keert met het gevoel alles gehad te hebben. Dat was echter buiten onze warme chocomelk gerekend!
No comments:
Post a Comment