Crammerock dag #2 Stekene 05/09/15

❹ (uitstekend), ❸ (goed), ❷ (twijfelgeval) en ❶ (onder onze maat)

Het festivalseizoen moet ergens tot stilstand worden gebracht en de laatste jaren is Stekene daar alsmaar meer de uitgelezen plek voor. Een interessante subtopper – voor deze editie Stereophonics op zaterdag – wordt daar steevast vermengd met het beste inlandse festivalvoer. Ook de opstelling van de podia – een noord en zuid podium onder één tent – zorgt ervoor dat de festivalganger zich door slechts een keer per uur om te draaien haast non stop live muziek voorgeschoteld krijgt. Tel daarbij een democratische ingangsprijs en het zal u niet verbazen dat Crammerock ook voor deze editie het bordje ‘uitverkocht’ aan de deur kon hangen.

Op zaterdagnamiddag vielen we in bij Gavin James (❷, 18:20). Het geroezemoes in de tent oversteeg de muziek wat vaak geen goed teken is. De bard uit Dublin deed nochtans wat van hem werd verwacht: sfeer proberen maken met akoestische liedjes en bij gebrek aan eigen materiaal dat toch niet vanonder de schaduw van die ene hit raakt (“The book of love”), dan maar uitpakken met covers (“Billy jean”, “What a wonderfull world”). Spijts de inzet van deze Ed Sheeran protegé zou dit aan een kampvuur naast de grote tent stukken beter tot zijn recht zijn gekomen.

Beter verging het The Van Jets (❸, 19:15) die hun zoveelste festivalstop deze zomer ook in Stekene tot een goed einde brachten. Nochtans werd er aarzelend gestart met nieuw werk en daartussen het van de eerste plaat gehaalde, en lichtjes herwerkte “Electric soldiers”. De vlam sloeg pas echt in de pan voorbij halfweg wanneer met “Here comes the light”, “Danger zone”, “The future”, “Down below” en “Two tides of ice” de tent op de knieën werd gedwongen. Zanger Johannes Verschaeve werd, bij een enthousiaste duik in het publiek, dan ook letterlijk op handen gedragen in Stekene.

Ruim een jaar na het verschijnen van de laatste plaat “Inside Out” was er ook voor Novastar (❸, 20:20) een plekje voorzien op Crammerock. Dit najaar gaat Joost Zweegers solo de theaters in maar eerst wordt er dus nog eens met full band aangetreden. Met Zweegers die vaker van begeleiders dan van ondergoed wisselt, was het dan ook geen verrassing hem alweer aan te treffen met een gewijzigde bezetting. Ditmaal werd onze Antwerpse Hollander vergezeld door drumster Karen Willems (Zita Swoon), bassist Pascal Deweze (Metal Molly) en gitarist Aram Van Ballaert. Hoe goed het individuele talent ook moge zijn, in het samenspel – chaotisch geregisseerd door Zweegers – ging het in Stekene enkele malen flink de mist in (“Never back down”). Gelukkig stonden daar genoeg fantastische momenten (“Because”, “Inside out”, “Wrong”) tegenover om ook dit Novastar concert met een ruime voldoende over de streep te krijgen.

Met een desastreus concert op De Nacht Van de Arbeid eerder dit jaar waren we vooraf weinig enthousiast over de toevoeging van Admiral Freebee (❸, 21:25) aan de affiche van Crammerock. Met onze vegetarische noedels in de hand werden we echter toch sneller dan verwacht terug onder het tentzeil gedreven voor een groep die erg compact stond te spelen en zich, zonder franjes, slim van classic naar classic begaf. Van Laere beperkte het gebrul tot het strikt noodzakelijke en dat zorgde voor uitstekende uitvoeringen van – opvallend: allemaal uit het debuut! - “Ever present”, “Einstein brain” en “Bad year for rock’n’roll”.

Stereophonics (❸, 22:30) hebben weldra een nieuwe plaat uit (“Keep the village alive”) en deden afgelopen zomer ter promotie enkele festivaloptredens. In thuisland Engeland zijn dat de plaatselijke Rock Werchters, hier in België moeten ze het stellen met het bescheidenere Crammerock. Bij de aanvang van het concert, de groep opende met nieuwe singel “I wanna get lost with you”, voelde je die schaalverkleining nog het meest in een tent die nauwelijks reageerde. Nochtans pakte de groep uit met een carreer spanning setlist die – op één na – alle platen de revue liet passeren én het accent legde op de singels. “Local boy in a photograph” en “Mr Writer” bleken daarbij niet tot het collectieve muzikale geheugen van Stekene te behoren. Iedereen wachtte overduidelijk op – mochten jukeboxen nog bestaan, deze 2 zaten er ongetwijfeld overal in - “Have a nice day” en “Dakota” die op driekwart en einde set de langverwachte verlossing brachten.

2 jaar terug deelden we Goose (❸, 23:50) om redenen van hun live erg opzwepende electro rock in bij wat voor ons het beste was van een weekendje Werchter. In Stekene deden ze zaterdag datzelfde trucje van toen nog eens identiek over. Bij het gevaar af een anachronisme te zijn - maar dat zijn ze dus niet - is alles aan Goose early eighties. Flarden Front 242, Fad Gadget, Depeche Mode en Eurythmics spookten door ons hoofd bij het voorbijkomen van “Words”, “Control”, “British mode” en “Can’t stop me now”. De groep, een lasertje had nog iets extra’s toegevoegd, baadde in smaakvol licht en zette op Crammerock de perfecte festivalset neer die u en ik aan het eind helemaal murw kregen met “Synrise”.