Herfst in het cultureel centrum

Zonder dat wij (en u?) het goed hebben beseft zijn zowat alle Sweet Coffee singels gemeengoed geworden via de radio. Patrick Bruyndonckx, Raffaele Brescia en airhostess Bibi Diabokua (toch een reden meer om Brussels Airlines te boeken) weten dus hoe ze een catchy popdeuntje moeten maken. Hun lounge pop – samen al goed voor drie albums – moet desondanks toch afrekenen met een relatieve naamsonbekendheid.
Dit najaar tracht Sweet Coffee dan ook via de Vlaamse culturele centra hun publiek wat te verruimen. Afgelopen zomer slaagde de groep er nog moeiteloos in een goed volgelopen en gewillige Graslei aan hun kant te krijgen tijdens het Gentse Polé Polé (26/7). In Evergem (4/10) keek de groep in de ogen van ruim 300 gereserveerde bezoekers in de zitjes van het lokale cultureel centrum.
Ook al leidt de muziek van Sweet Coffee snel naar wat ritmische lichaamsbewegingen, het eerste deel van de avond mikte merkelijk meer op de oren dan op de benen. Met “Zanna” (destijds door Anna Domino gezongen bij Luc Van Acker) oogstte de groep het soort applaus dat welgekomen herkenning verraadde. Ook al zat deze cover hen als gegoten, met het door henzelf geschreven en erg fraaie “Ghost in your head” gooiden ze hogere ogen. Na de pauze was er voor velen geen reden meer om te gaan zitten want met het door rapper Mista gezongen “What’s up with that” en hitje “Special kind of feeling” blies Sweet Coffee een broeierige clubsfeer het cultuurcentrum in. De open ruimte voor het podium vulde zich spontaan op met danslustigen. Missie geslaagd dus. Coffee in het cultureel centrum: sweet geserveerd smaakt dat lang zo slecht nog niet.



Met “Coming of age” heeft Milow sinds begin dit jaar een volwassen pop en rock plaat op zijn palmares bijgeschreven die (weliswaar in de verte) lonkt naar Jackson Browne en aanverwante singer-songwriters. Met de cover van “Ayo technology” (de hit van 50 Cent en Justin Timberlake) lijkt Jonathan Vandenbroeck aka Milow zelfs plots ook interesse te hebben gewekt ver weg van ‘hometown’ Leuven. In afwachting van andere werelddelen mocht hij bij ons in Evergem (15/10) alvast op kosten van de Morgen 400 prijswinnaars gelukkig maken met een avant-premiëre van zijn theater-toer. Ook voorprogramma Selah Sue hoorde daarbij. Een half uurtje met deze 18 jarige, solo en akoestisch dan nog wel, was voldoende om de zaal te doen verstommen. Liedjes als “Fire fire” en “Break” klonken niet direct als doorsneee tienerleed maar neigden met de Winehouse/Joplin/Lauper vocalen van Selah naar al wat langer gerijpte lappen rhythm & blues. Dat ze ook nog een flink potje kon rappen maakte de verbazing alleen maar groter. In ‘Peter live’ peilde de gastheer in zijn tweede aflevring naar haar mening over de perikelen rond Amy Winehouse (ze covert graag “Valerie”). Selah Sue antwoordde droog dat ze daar geen oordeel over had omdat ze mevrouw Winehouse eenvoudigweg niet kent. Sterk! Haar kort setje in Evergem was dat ook. Als voor vele aanwezige moeders Milow hun toekomstige schoonzoon mag worden zien we dit ding graag over de vloer komen als onze schoondochter.
Nadat Milow al naast Selah Sue was verschenen voor een innig mooi duet kreeg hij na de pauze snel het vertrouwen van de ganse zaal. De hitjes zaten netjes verdeeld over de avond, er werd mooi gezongen en binnen de lijntjes gemusiceerd en Milow bleek inderdaad die ‘charming young man’ te zijn die moeiteloos als tegengif kan dienen voor hardnekkige vormen van feminisme. Toen iemand “sit down on top of me” (uit “Ayo technology”) riep vanuit de zaal was hij eventjes van zijn melk maar voor de rest van de avond was de rol van grappige verteller tussen de liedjes door perfect op zijn lijf geschreven. Die liedjes brachten ons vooral naar een sfeer verwant met eindeloze highways (“Canada”) en onmetelijke korenvelden (“One of it”). We werden onderweg nergens verontrust, luisterden gemoedelijk tot aan het einde van de set, genoten van backing zangeres Nina Babette (zie ook Ozark Henry en Natalia) evenals van de gitaren van Tom Vanstiphout (zie Clouseau). Tot slot namen we dankbaar nog drie bissen in ontvangst. Beleefde jongens als we zijn willen we in de toekomst nog wel eens gaan zien naar deze Milow al hebben we onze concerten doorgaans liever een tikkeltje spannender.