Arid ABbox/Brussel 8/12/08

Eind jaren ‘90 was iedereen er roerend over eens dat Arid op een zucht van de grote doorbraak stond dankzij hun debuutplaat. Een teleurstellende opvolger “All is quiet now” kon in 2002 de hooggespannen verwachtingen echter niet inlossen en telde in tegenstelling tot zijn voorganger niet één singel de titel ‘radiohit’ waardig. De titel van die plaat bleek naderhand profetische woorden te bevatten want over die grote doorbraak was plots geen sprake meer…. Met Arid voor onbepaalde tijd in de koelkast speelden handige platenjongens met succes wel zanger Jasper Steverlinck solo uit waardoor het plots leek alsof de groep slechts een lanceerplatform was geweest voor zijn zanger. Fout gedacht zo bleek vorig jaar toen Arid zich opnieuw liet boeken voor wat zomerfestivals en deze hernieuwde start ook nog eens leidde naar een nieuwe en bovendien geslaagde plaat “All things come in waves”. Daarop blijkt eens te meer dat Steverlinck weliswaar de stem in huis heeft maar voor het songschrijven toch best in de buurt zit van zijn kompanen Steven Van Havere en vooral David Du Pré.
Alvorens na de jaarwisseling van start te gaan met een theatertoer mocht Arid op kosten van een frisdrankgigant de Brusselse AB nog eens doen vollopen. De tickets waren immers gratis aan de man/vrouw gebracht via een mailing van de AB.
Met hun passage op de jongste Gentse Feesten leek een kentering te zijn gekomen in een lange traditie. Een concert van Arid had immers voorheen op ons dezelfde uitwerking als boerenkost voorgeschoteld krijgen in een restaurant met uitsluitend nouvelle cuisine op de kaart. Het irriteerde ons mateloos dat in oorsprong kwetsbare songs nogal hardhandig werden aangepakt en het live-geluid van de groep nog slordiger klonk dan wat je normaal te horen krijgt in een doorsnee repetitiekot. Daar is blijkbaar aan gewerkt want de groep opende in de AB alvast feilloos met een pittig “Everlasting change”. Al vroeg in de set putte de groep uit debuut “Little things of venom”. “Too late tonight”, “Believer”, “At the close of everyday” en “Dearly departed” kregen elk een versie mee die superieur was aan de plaatopname. Dat gold evenzeer voor het materiaal uit opvolger “All is quiet now”. Nummers die voor dood mochten worden gewaand (“You are”) herleefden in een begeesterende live uitvoering. De bijdrage van de ingehuurde toetsenman David Poltrock zal hier wel niet vreemd aan geweest zijn. Na Monza, Hooverphonic en Jan Leyers te hebben bediend bezorgt hij nu ook Arid van een méér dan gewenste toegevoegde waarde. Uit de laatste plaat telden we makkelijk 4 (laten we deze keer maar bescheiden blijven) Vlaamse wereldsongs. In “Why do you run”, “Words”, het aan U2 schatplichtige “I hear voices” en nieuwe singel “If you go” haalde Steverlinck – terwijl hij doodleuk doorheen de zaal begon te stappen - imponerend uit met zijn stem. Daarmee mag hij ook dit jaar van ons opnieuw de ‘Grote prijs Jeff Buckley’ op zijn naam schrijven. In de bissen pakte Steverlinck solo uit met een gloednieuw akoestisch gebracht nummer. De AB hield het drie minuten lang bijzonder stil alsof er werd getest voor de aankomende theatertoer. Een beetje onverwachts ging de groep toch wat uit de bocht tijdens “Life”. Naar aloude traditie werd het nummer wat uitgesponnen en dat resulteerde in een duidelijk geval van ‘buitenspel’: het doelpunt dat er uit volgde telde voor ons niet mee. Tegen die tijd had Arid gelukkig al een veilige forfaitscore op het bord staan.