U – trouwe lezer hier – weet dat we erg dEUS minded zijn. Dat heeft vele redenen: we volgen het parcours van Antwerps’ grilligsten al van bij het begin, hebben ruim plaats voor het ego van Tom Barman, vinden de komst van Mauro een meesterzet in de geschiedenis van de groep, lusten wel pap van de laatste drie cd’s en zagen al enkele concerten van hen waar we helemaal van ondersteboven waren. Voila, daarmee hebben we eventuele boze reacties op het vervolg hier al uitgerangeerd.
Ook al viel hen onlangs maar één MIA te beurt, het gaat momenteel goed met dEUS, uitstekend zelfs want zegt platina voor nieuwe plaat “Keep you close” niet genoeg? Een tot dusver succesvolle Europese toer hield eergisteren halt in Antwerpen voor – wij kunnen er geen uit ons archief halen – het eerste echt grote zaalconcert van dEUS in Antwerpen. Zeggen dat de verwachtingen vooraf hoog gespannen waren was even zeker als dat er heibel ging komen met Van Quickenborne in de nieuwe federale regering. In het voorprogramma dropte dEUS het gemengd Gents/Kortijks collectief Balthazar dat van de gelegenheid gebruik maakte om wat nieuw werk uit te testen. Een beleefd luisterend publiek liet het zich welgevallen zeker als daartussen een gekend oud singeltje als “Fifteen floors” werd gezet. Een beetje monotonie loerde wel om de hoek (valt meer op in grotere zalen?) maar voor het overige doen we niets af aan ons eerder oordeel: fijn groepje.
Barman en staff kwamen onder afgemeten applaus (een thuismatch onwaardig) het podium opgewandeld om te openen met het nieuwe “The final blast”. Het wat logge geluid stoorde ons maar via een best aardig “Second nature”, live wel lang niet zo indrukwekkend als op plaat, kwamen we toch bij een prikkelend “The architect” terecht. Veel leven was er nog niet te bespeuren aan de publiekskant, daarvoor was het nog 5 songs wachten tot het duo “Instant street”,met de inmiddels opwindende versnelling aan het eind, en een wervelend “If you don’t get what you want”. Het concert – sober maar functioneel van licht voorzien - leek voorgoed van de grond te zijn gegaan maar helaas volgden nog tal van turbulenties… Zo was de nieuwe sprankelende singel “ Ghost” slechts een schim van zichzelf in Antwerpen en ging ook het ongenaakbare “Little arithmatics” gebukt onder tal van slordigheden die je normaal alleen zou verwachten bij een debuterend groepje, lang niet bij heren van deze stand. Het viel enkele keren ook pijnlijk op dat Barman gewoon slecht stond te zingen. Het laatste doktersbezoek overgeslagen, de hoestsiroop vergeten, pafje te veel? Feit was dat dit naarmate het concert vorderde alsmaar moeilijker onder de mat te vegen viel. Dat de groep zich alsnog terug recht trok was even onverwachts als verbazingwekkend. Een fel “Bad timing” en in de bissen superbe uitvoeringen van “Fell off the Floor man” en “Suds & soda” konden (eindelijk!) rekenen op de appreciatie van een volle zaal. Daar stonden – als het slecht begint te gaan stopt het niet meer… - minstens evenveel missers tegenover. Wel een feest van herkenning, maar lang niet in hun beste uitvoeringen: “Nothing really ends” en “Hotellounge”.
Deze dEUS zit in een gezegende periode maar verknalde het voor ons een beetje om dit te vertalen in een dito concert. Desondanks houden ze met een half geslaagde avond de concurrentie toch nog op veilige afstand. Mogen we doorspoelen naar de festivals?
No comments:
Post a Comment