Met Editors aan een (gezonde) pauze bezig wist frontman Tom Smith zich met de vrijgekomen tijd geen blijf. In voormalig Razorlight drummer Andy Burrows – de hit “America” is van zijn hand! – vond Smith een partner voor het maken van een heuse winter/kerstplaat “Funny looking angels”. Wat we achter deze bijzondere aandrang – een kerstplaat maken – moeten zoeken laten we over aan mensen die daar langer dan ons voor geschoold zijn.
Terwijl de eerste singel “When the Thames frooze” stilaan door Vlaanderen als instant classic in de armen wordt gesloten (de kassa zal rinkelen bij Music for Life) lopen ook de zalen vol voor dit Editor-gelegenheidsproject. Na de Antwerpse Bourla en het Gentse NTG waren ook eergisteren geen lege zitjes meer te vinden in het theater van de Brusselse AB.
Met Kaat & Daan in het voorprogramma kwam de AB een belofte na om de winnaars van de jongste KBC demowedstrijd te programmeren. Deze youngsters speelden zich de voorbije twee jaar al in de kijker van bekend muzikantenvolk (Tom Helsen, Jan Hautekiet) en zijn inmiddels in volle voorbereiding van een eerste plaat. Intimistische songs namen de bovenhand in de 35 minuutjes speeltijd die ze kregen toebedeeld. ‘The XX in kampvuurversie’ vat het voor ons best samen. Alle begin is moeilijk dus over de (te) scherp klinkende vrouwenstem en de tekstuele onrijpheid wijden we niet uit.
Hoe sjofel en gewoon Tom Smith het podium van de AB ook kwam opgewandeld, duim omhoog naar de volle zaal, hoe groots en impressionant hij klonk in openingsnummer “Wonderful life”. Op een podium dat aan beide zijden was opgefleurd met wat subtiele kerstverlichting en waarop het duo aangevuld was met drie bijkomende muzikanten (een toetsenman, trompettist en celliste) was het gezelligheid troef. Smith ving de avond aan gezeten op een koffer, terwijl Burrows plaats nam achter de piano. De nummers, nagenoeg allemaal covers en een handvol Editors-favorieten, pasten perfect in onze eindejaarsmood, en overduidelijk ook in die van een enthousiaste AB. Na een hartverwarmend “Funny looking angels” waarin Burrows’ stem de leiding nam kwam Smith “for anybody who’s affected by what has happened in Liège” aanzetten met een zwaarmoedig maar sterk gebracht “Weight of the World”. Als er geen woorden voor zijn dan is er altijd nog muziek… Mooi elkaar afwisselend volgde Burrows op zijn beurt met “If I had a heart”. De hoogtepunten stapelden zich een uur lang op: Yazoo’s “Only you”, een ijzingwekkend “Papillon”, Burrows met zijn rechtmatige eigendom “America”, het van The Longpigs gecoverde pareltje “On and on”, ja, zelfs het suf gedraaide “No sound but the wind” had mede door de overtuiging waarmee Smith het bracht al zijn glans herwonnen. De melancholie die Smith meesterlijk weet te leggen in zijn songs en teksten is bij de huidige generatie muzikanten echt wel onovertroffen. Geen kerstmis zonder cadeautjes, ook daar was aan gedacht want op enkele nummers van het einde werden via een tombola – één lotje per ticket – 4 toeschouwers huiswaarts gestuurd met een kerstgeschenk, hun overhandigd in de zaal door Smith zelf. Dat er in één beweging door reclame werd gemaakt voor de promostand namen we er voor lief bij, het is het gebaar dat telt! Op plaat krijgt “The Christmas song” vocalen van Agnes Obel, in de AB was de meegereisde celliste de perfecte stand in. Voor zover we nog niet helemaal waren mals gekneed, sloten Smith & Burrows af met een sublieme versie van “When The Thames frooze”.
Het voelt alsof we alle superlatieven voor één stukje nu wel hebben opgebruikt. Een vijf sterren avond op een dag die jammer genoeg niet door Smith & Burrows de geschiedenisboeken zal ingaan.
No comments:
Post a Comment