Gentse Feesten 20+21/07/12

Zelden was het aanbod op de Gentse Feesten zo aanlokkelijk als dit jaar. Mocht onze persoonlijke agenda het hebben toegelaten, we hadden vast meerdere dagen gekampeerd nabij de Feestenzone en al zeker rond de Kouter voor het alsmaar sterkere Boomtown, zeg maar het mini Werchter van de Gentse Feesten. Helaas beperkten we ons wat Boomtown betreft qua aanwezigheid tot de nationale feestdag en qua bands daar voor het in de populariteitspoll oprukkende Willow en het Gentse rockcollectief Horses On Fire. Beiden zagen we eerder dit jaar al goed voor de dag komen in voorprogramma’s van respectievelijk de Manic Street Preachers en Rival Sons.

Willow mocht in de aanloop naar afsluiter The Hickey Underworld het hoofdpodium op en deed dat – ons voorgevoel zat gelukkig juist – met verve. Een mooi uitgebalanceerde set met de singels netjes verdeeld kreeg het merendeel van de toeschouwers aan het luisteren en in “We walk alone” zelfs aan het zingen. Gelukkig voor het Leuvense zestal dat hun gitarist niet gespot is door Editors want her en der kleurt hij in als de recent opgestapte Chris Urbanowicz. We zouden niet verrast zijn mochten ze in hun wonderjaren hebben staan oefenen in de slaapkamer met een platenkast vol Britpop en (new) wave. In hun eigen universum voegen ze daar een toets ‘pop’ aan toe die de toegankelijkheid alleen maar ten goede komt. Hun debuutalbum “We the Young” is ongetwijfeld een te ontdekken plaat én niet alleen omwille van de singels zo liet hun live set op Boomtown horen (laat u ook eens meevoeren op het razend knappe “Inner city” bijvoorbeeld). Het weze duidelijk: dit Willow is klaar voor een trapje hoger. Voor Willow stonden we in de kleine Boomtown box voor Horses on Fire. Gezien de heren een thuismatch te verwerken hadden tekende ook de vriendenkring met spandoek present. Dit werkte aanmoedigend voor het viertal dat uit de startblokken schoot als waren de Olympische spelen zopas door Daniël Termont in hoogsteigen persoon op gang geknald. Dat de heren hadden uitgekeken naar deze avond en genoten van de welwillende respons is een understatement. Zanger Thijs De Cloedt, 1/3 Jack White 1/3 Bon Scott 1/3 Ian Astbury, liet zich ontvallen niet te zullen kunnen slapen die nacht. Van opwinding hield hij dan ook nauwelijks op het publiek tot participatie op te roepen. Een beetje vaderlijke raad is hier op zijn plaats: niet overdrijven jongen. Het sportpaleis is nog een eindje van Boomtown verwijderd, laat dus vooral de muziek spreken. Van nummers als “Machete machine” en “I miss to hate you” veren sowieso al onze nekharen (én de uwe) rechtop, de goesting om mee te doen komt dus zeker ook via die weg. Live klinkt alles zoals four-piece rock’n’roll moet zijn: de gitaren wulps, de bas pompend en drummer Alessandro – een naam waar je het gewoon mee moet maken! – hakt er lekker stevig in. Als we een groepje wensen dat ze het nog ver mogen schoppen zijn het deze.
Aan de vooravond van onze nationale feestdag zaten we netjes in de tribune op het Laurentplein – ook wel het “luisterplein” genoemd tegenwoordig - voor Hannelore Bedert. Eerder op de maand mocht ze nog mee helpen Raymond te eren op de Brusselse grote markt, op de Gentse Feesten trad ze aan met eigen (5 sterren) begeleidingsband. Haar tweede plaat “Uitgewist” viert weldra zijn tweede verjaardag dus was onze nieuwsgierigheid groot of Bedert met nieuw werk zou uitpakken. Dat gebeurde in de vorm van verrassende Nederlandstalige bewerkingen van werk van Ryan Adams en The Dead Weather, met in de bissen daar ook nog Axelle Red’s “Sensualité” aan toegevoegd. Als dit de richting is die ze wil uitgaan voor haar derde plaat valt daar wat ons betreft mee te leven. Voor een pint liet Bedert het publiek overigens gokken op de originele uitvoerders. Het eigen werk stond trouwens zeker niet in de schaduw van haar eigenzinnige coverkeuze. Sterker nog: “Atijd nooit meer”, “Niemand”, “Loeihard”  en “Met uw ogen toe…” maakten even goed indruk op een oprecht luisterend plein. Hulde aan de organisatie van dit plein dus: opzet geslaagd. Voor volgende editie enkel nog de wegomleiding regelen voor de voorbijscheurende wagens.