Het New Yorkse indie collectief Grizzly Bear mag zich – voor wat het waard is in deze crisistijden (niet veel eigenlijk, maar dat leest u verder) - sinds kort verheugen over onze gerichte aandacht. Vorige week nog stuurden we een tweet de wereld in met ingesloten het erg aan The National verwante “Yet again”, opgenomen tijdens een alweer heerlijke episode van het onovertroffen “Later with Jools Holland” op BBC. Het nummer is afkomstig van hun dit jaar verschenen vierde plaat “Shields”, eentje die de sterke recensies aan elkaar rijgt als waren het James Bond oneliners. Een ‘neen’ op het aanbod om de groep gratis live te gaan zien in de AB was vanzelfsprekend geen optie! Met dank trouwens daarvoor aan een alerte fan op Twitter (te volgen op @liessadd) die er zondagnamiddag als de kippen bij was toen de groep enkele uren voor hun uitverkochte AB concert nog wat duokaartjes uitdeelde via hun eigen kanaal. Uiterst sympathiek toch, niet? … Van beiden!
Het voorprogramma, het ook al beloftevolle Villagers, kon op ons slechts een te rudimentaire indruk maken aan de hand van 3 nummers. Daarom lijkt het ons niet meer dan fair daar weinig oordeel over te vellen. Wel opmerkelijk (in het licht van wat komen zal): het volume van de groep vulde de zaal al helemaal op. Stipt kwart voor negen stapte het viertal van Grizzly Bear het podium van de AB op, aangevuld met een duiveltje doet al die achter hen plaats nam tussen een batterij toetsen en tal van andere instrumenten. “Speak in rounds” kwam binnen als een weldadige maar magistrale opener die associaties opriep met de meer avontuurlijke kant van Coldplay. Denken dat we klaar waren voor een hapklare avond was ietsje te voortvarend van ons zo bleek na afloop maar onze aandacht hield bij opvolger “Sleeping Ute”, een magistraal nummer waarin synths en drums het onderling met elkaar uitvechten, alvast moeiteloos stand. Dit was zonder meer ook het geval bij “Cheerleader”, “Gun-shy” en het nog later in de set opgemerkte “While you wait for the others”, nummers die erg aan voelden als Balthazar. Geen idee wie bij wie inspiratie zou kunnen hebben gezocht. Kort na die laatste kon ook het oude singeltje “Two weeks”, een beetje ongewoon aangekondigd als derde laatste song, opvallend rekenen op erg veel bijval.
Een pak grilliger, randje arty-farty werd het met minder voor de hand liggende songs als “Lullabye” , “I live with you” en “Shift”, niet toevallig allen afkomstig van ouder platenwerk. Voor een groep die niet meteen geacht wordt uit te moeten pakken met groot volume kwamen ze in de AB behoorlijk potig voor de dag. Dat deed vooral het geluid van de erg ijverige en onderlegde Christopher Bear op drums geen goed. Ter compensatie had de groep een werkelijk mooi ogende lichtshow in de coulissen van de AB gehangen. Vooral de lampionnen die achter de heren op en neer gingen gaven een erg sfeervol effect mee.
Met een devoot publiek en haast sacrale stilte voor de stillere passages leek geen twijfel te bestaan over een te voorziene bisbeurt. Daarvan onthouden we vooral een akoestisch “All we ask”. Ontdaan van alle ballast en (dan toch) met een beheerst volume finishten deze Amerikanen erg sober en mooi. We misten weliswaar een beetje voorkennis om deze rit vlotter door te komen maar zijn niettemin toch een ontdekking rijker. Waar twitterende vrienden niet allemaal goed voor zijn.
No comments:
Post a Comment