Bij onze zuiderburen loopt op dit moment een 10 daags indoor festival waarbij op verschillende locaties een handvol kleiner bands worden voorgesteld. Zo mocht Lille zich afgelopen donderdag verheugen in de komst van The Vaccines. Daarbovenop kregen we voor de crisisprijs van 25€ nog 3 andere namen voorgeschoteld: Poliça, Phantogram en Electric Guest.
The Vaccines behoeven weinig introductie. De groep brengt singels uit waar we keer op keer na eerste beluistering hals over kop verliefd op worden en ook live vielen we bij onze eerste kennismaking op Werchter ( ’11) als een blok voor deze wulpse britpop. Met 2 platen in evenveel jaren houdt het Londense viertal er overigens ook een bewonderenswaardige werkethiek op na. Wie vreesde voor kwaliteitsverlies bij een snelle tweede plaat moest onlangs bij het verschijnen van “Come of age”al gauw zijn mening bijstellen. “Teenage icon” loopt als singel weliswaar voorop maar is lang niet het enige goede nummer dat deze tweede worp te bieden heeft. In Rijsel stormde de groep Sandy-gewijs het podium op. “No hope” zette de voorste tien rijen vlot in beweging, op de hielen gevolgd door “Wreckin’ bar (ra ra ra)”. Met een lamentabele geluidsbalans (zanger Justin Young was nauwelijks hoorbaar) en een groep die niet uitblinkt in zorgvuldigheid hadden we moeite om in de gepaste stemming te komen. We worsteleden toepasselijk met “A lack of understanding” omdat slordigheid troef was voor een openingskwartier waarin ook “Wetsuit” vakkundig de nek werd omgewrongen. Pas bij “Teenage icon” kwam de scherpte voor het eerst aan de oppervlakte. Eindelijk kon een live uitvoering zich meten aan zijn studio equivalent . Gaandeweg werd het alsmaar beter: “Under my thumb”, “Post break-up sex”, (ons) hoogtepunt “Bad mood” en “If you wanna” ramden zo heerlijk rechtdoor dat we ons na amper 55 minuten niet konden verzoenen met een abrupt en irreversibel einde. Eigenlijk hadden ze om goed te zijn voor de bissen in omgekeerde volgorde alles moeten herdoen. Niet dus in Rijsel. Dan maar op onze volgende gegarandeerde afspraak zeker?
Poliça, begin volgend jaar in AB, werd in Rijsel een beetje onbegrijpelijk als opener geprogrammeerd. Door onze late aankomst moesten we ons tevreden stellen met slechts het slotnummer van hun korte set. Phantogram zocht erna tevergeefs het middelpunt tussen Garbage en Kate Bush op. Als ook zangeres Sarah Barthel snel ging vervelen met zangpartijen die het vooral moesten hebben van een batterij effecten was onze aandacht helemaal verloren. Ook haar onderkoelde podiumattitude – lolita achter de toetsen - zagen we anderen al stukken overtuigender doen. Electric Guest, 4 Obama getrouwen uit L.A., handelen in indiepop maar schuwen niet de foute eighties ingrediënten. Kortgenomen: ze jatten van alles en iedereen. Dit voorjaar speelden ze zich nog in de kijker van pers en publiek op de Brusselse Nuits Botanique, in Rijsel klonk het ons, hoe prettig ook, iets te studentikoos. “This head I hold” was echter wel een voltreffer en maakt van hen beslist potentiële publiekslievelingen. Hun plaatje “Mondo” is zeker het ontdekken waard. Hetzelfde geldt voor dit Franse indoorfestival dat volgend jaar voor de 26e keer zal worden uitgerold ergens in november. Zet nu al een kruisje op uw kalender.
No comments:
Post a Comment