Miles Kane Les Nuits Botanique/Brussel 9/05/13

Op een zucht van zijn tweede album “Don’t forget who you are” - 3 juni wordt ie op de wereld losgelaten - trapte Miles Kane gisteren in Brussel op Les Nuits Botanique een nieuw live offensief af. Met tal van afspraken op grote festivals moet hem dat de komende maanden opnieuw in het brandpunt van de belangstelling brengen. Afgaande op de prestatie van gisteren zal de voormalige frontman van The Rascals met brio in zijn opzet slagen. Wie in augustus zal postvatten voor het Pukkelpop podium mag nu al zijn borst beginnen nat maken.

Kane, voor het grote publiek nog het meest bekend omwille van zijn vriendschap met Arctic Monkey Alex Turner en hun gemeenschappelijk groep The Last Shadow Puppets, begint zich stilaan los te weken van deze referenties en ziet zijn eigen naam alsmaar groter op de bilboards uitgelicht. Het moet hem dan ook deugd hebben gedaan dat deze avond op het Brusselse festival reeds weken op voorhand was uitverkocht. Kort voor tienen namen de Brit en zijn vier kompanen stormenderhand het podium in. Kane riep schuimbekkend in de micro “Brussels, You’re gonna get it!”. Wat volgde was een eruptie van gitaren in het nummer met dezelfde titel. We hebben ze geteld: al onze nekharen stonden drie minuten lang stijl rechtop. Alsof de set was omgedraaid en een bisbeurt bij aanvang de tent al helemaal plat speelde volgden in rij “Kingcrawler”, “Rearrange” en het nieuwe “Better than that”. Kane manoeuvreerde dat nieuwe werk overigens erg slim de set binnen, mooi geflankeerd door ééntje van zijn debuut “Colour of the trap” of met een singeltje niet te ver weg. Niet dat het nieuwe werk dit écht nodig had want naast het feit dat ze bij eerste beluistering al meteen vertrouwd aanvoelden hadden ze stuk voor stuk ook een refrein of titel met een hoge meebrul factor (“Darkness in our hearts”, “Out of control”). In dat opzicht wordt “Don’t forget who you are” vast geen plaat met aan Radiohead verwante vernieuwingsdrang. Niemand die oude sixties (Brit-) rock dezer dagen immers weer zo sexy en opwindend weet te maken als Miles Kane want tussen de aanwezigen gisteren lagen de leeftijdsgrenzen zelden zo ver uit elkaar: van oude Mods met een hang naar The Who en The Jam tot trouwe StuBru volgers die gisteren de examenstress nog eventjes opzij kwamen duwen. Af te lezen op de tevreden gezichten na afloop waren beide categorieën en alles wat ertussen ligt ruimschoots aan hun trekken gekomen. Als er één man live te zien is dit jaar wordt het wellicht Miles Kane!
Deze Nuits Botanique serveerde naast Miles Kane ook een concert van het Deense Efterklang. Geholpen door een warme ontvangst in de tent speelde de groep een erg verzorgd en sfeervol concert dat naar ons gevoel in de beslotenheid van een zaal nog iets beter tot zijn recht zou zijn gekomen. Voor ons kon dat alvast de pret niet drukken: het mooie “Hollow mountain” zou in de songcatalogus van Ozark Henry niet hebben misstaan en het duo Casper Clausen en zangeres Katinka kleurden elk op hun manier – diep en hoog – de songs mooi in. De muziek van Efterklang is erg detaillistisch: fijne synthesizer klanken en heldere gezangen roepen een haast sacrale sfeer op. We waren vooraf al erg begeesterd door deze Denen die vorig jaar met “Piramida” een intrigerende plaat hebben afgeleverd, in Brussel raakten we het naargelang het concert vorderde alleen maar meer. De groep deelde net voor het einde souvenirtjes uit die ze de avond voordien hadden verzameld in München. Ook in Brussel deden ze dat trucje over voor hun volgende halte in Dresden. Deze Denen wonnen er met deze originele gimmick alleen maar nog meer sympathie mee dan met hun muziek al het geval was. Zonder meer: een ontdekking!