Enkele weken terug hadden we in Diksmuide een afspraak met
The Sore Losers waar we – ons geluk kon niet op – er zelfs de Horses On Fire
als opwarmers bijkregen. Het Gentse viertal dat al een tweetal jaar op onze sympathie
kan rekenen maar naar ons gevoel een beetje onterecht onder de radar blijft overtuigde
er zelfs glansrijk met nieuw werk uit hun toen pas geloste tweede plaat “Any
kind of storm”. Gisteren hadden de Horses de avond voor zich alleen en was in een
goed gevulde Gentse Charlatan het thuispubliek aan de beurt voor een ‘album
release show’.
Horses On Fire timmeren al sinds 2008 aan de weg. Gitarist
Thijs De Cloedt en zanger Michele De Feudis vonden elkaar op de kunstschool in
een gezamenlijke voorliefde voor zowel rootsy als moderne rock. Met het
aantrekken van broer/drummer Alesandro De Feudis en bassist Anthony Statius was
de groep compleet. Een EP’tje “Electric orphans”, opgenomen met Triggerfinger’s
Monsieur Paul, en het met van Wallace Vanborn bekende Ian Clement ingeblikte
debuut zette de groep in 2012 pas echt op de kaart. Een solide live-reputatie
opgebouwd langs café’s en jeugdhuizen gaf de groep vervolgens genoeg
zelfzekerheid om ook kansen te grijpen in tal van voorprogramma’s voor grotere
bands (Status Quo, Mark Lanegan Band, Rival Sons). Het was op één van die gelegenheden
trouwens dat we de groep in 2012 op het spoor kwamen. Met de in maart van dit
jaar uitgebrachte tweede plaat lijkt de groep duidelijk te zijn gegroeid naar een
gevarieerdere maar ook radiovriendelijkere sound die hen aan meer
naambekendheid moet helpen. Als dat nu ook daadwerkelijk zou gebeuren – via @StuBru
om maar één station te noemen - komt het beslist helemaal goed voor deze
raspaarden van eigen stal!
De band opende in de Charlatan alvast erg sterk met “Battle
royale”, de singel die de nieuwe plaat begin dit jaar voorafging. Het aanstekelijke
nummer is de gedroomde opener voor een groep die vooral live het verschil wil
maken: een naar Maiden’s “Running free” neigende ritmesectie trekt de “Battle”
stevig op gang en de song komt, met een door heerlijke gitaren ingekleurd
middenstuk, potiger voor de dag dan op de plaat. Meteen valt de eerste
belangrijke conclusie: dit is een live band pur sang. Over de jaren heen
gespreid zagen we immers weinig (eigen) bands die het métier zo goed en aanstekelijk
beheersen. Zanger Michele heeft een geweldige strot die zelfs in het schreeuwen
niet over de rooie gaat en gitarist Thijs De Cloedt, voor de gelegenheid ook enkele
malen geflankeerd door gast Steven Janssens (Daan, Mark Lanegan), kent alle
knepen van het vak en soleerde meerdere malen een song naar hogere echelons (“Wolfman
in disguise”). Het debutantenvuur laaide nog hevig op in “Raw meat” en “Draw
the line”, allebei uit hun eersteling, maar het waren voor ons toch de nieuwe
songs die voor de grootste indruk zorgden: “Houdini”, “Supersonic libertine”, bis
“Giant hand” en de nieuwe singel “Red fire” die stuk voor stuk – ook hier weer –
live nog beter voor de dag kwamen dan op plaat. En wie zich in het coveren aan
The Beatles waagt moet wel echt van goeden huize zijn dachten we bij de
beginakkoorden van “Helter skelter” en, god zij dank, Horses On Fire stelden
ook hier niet teleur. Mochten we de eigen hand in de setlist hebben gehad, we
hadden ook “I miss to hate you” en “Machete machine” nog een plekje gegund want
aan het eind van de avond waren alvast wij verre van verzadigd.
Het spelplezier rolde niettemin 80 minuten lang in golven
tot voorbij de toog van de Charlatan. Horses On Fire is een groepje dat, het
kan niet genoeg worden geschreven en rondgebazuind, meer verdient dan in de
schaduw van de Belgische rock wat te blijven aanmodderen. Er zijn gevestigde
waarden – nee, geen namen want we willen beleefd blijven – die qua energetische
waarde op het podium nog niet half aan de knieën komen van deze kudde. Check data
op hun webstek en ga dat zien en horen!
No comments:
Post a Comment