Als we eer kunnen brengen aan de geleverde strijd voor onze
sociale verworvenheden met een dubbelaffiche Blaudzun en Admiral Freebee tijdens
een prelude voor de nakende 1 mei viering of door mee te marcheren in de stoet daags
nadien zullen weinigen verbaasd zijn hier te lezen dat we voor de eerste optie
kozen. Als zogezegde “Nacht Van de Arbeid” vormt de prachtige Gentse Vooruit al enkele
jaren het decor van een sociaal-cultureel treffen aan de vooravond van 1 mei.
Steevast worden enkele uitstekende muzikale namen bij elkaar gezet en voor deze
editie gingen in de late namiddag zelfs ook enkele debatten door. Zo hebben we
ons bij wijze van inleiding op de avond ook uitstekend vermaakt bij het panelgesprek
met Psychiater Dirk De Wachter en Daan geleid door Martin Heylen. Een volle
theaterzaal hing vooral aan de lippen van de eerste die nog enkele rake gedachten
formuleerde op het aangesneden thema ‘geluk’.
Rond tienen zakten we aldus af naar de concertzaal voor
Blaudzun. Terwijl concerten van de Nederlanders in Leuven en Kortrijk vorige
week vlot waren uitverkocht troffen we in Gent amper een half gevulde zaal aan,
en dat voor een groep die de radiohits op StuBru aaneenrijgt en over 8 weken
mag aantreden op Werchter. Een mens mag er niet aan denken dat de rode sluier
over dit gebeuren daar de reden zou van zijn… Of toch? Zanger Johannes Sigmund
liet zich immers kort na het begin van het concert vragend ontvallen “of er
doorheen de dag genoeg geluld was over belangrijke thema’s”. Misschien net
daarom dat het concert zich wat aarzelend op gang trok maar geholpen door het
beste (lees: de singels) van de laatste 2 albums gelukkig als een (1-) meiklokje gaandeweg mooi open bloeide. De groep stond een uur lang in de betere Arcade Fire-modus,
met vele laagjes (trompet, xylofoon) enthousiast te spelen en kreeg de zaal –
genoeg geluld of niet – vlotjes mee. Met een prima geluid en mooi van licht
voorzien was dit, bezegeld met 2 bissen, zeker geen tussendoor maar wel een
volwaardig Blaudzun concert dat het beste doet vermoeden voor wanneer deze wat excentriek
ogende en nadrukkelijk bebrilde Nederlander weldra een pak meer Belgen in de ogen mag kijken
op Werchter.
Nu maar hopen dat iedereen van Blaudzun tot dan gezond en
wel mag blijven want een mens mag het niet gedroomd hebben dat Tom Van Laere
aka Admiral Freebee een invalbeurt zou aangeboden krijgen. Spijts de tonnen
talent die Van Laere ontegensprekelijk in huis heeft – en wij enkele platen van
hem - kwam ook deze passage (onze zesde) niet boven de middelmaat uit. Godzijdank
was de tegen dan aardig gevulde zaal met een verlengd weekend voor de boeg erg
goedgemutst want met een stel kritische oren was het pijnlijk luisteren naar
zoveel slordigheid. Het staat na gisteren voor ons vast dat aan Van Laere, een meester in
het weinig origineel maar slim recycleren van alles wat zich tussen de Stones
en Neil Young ophoudt, ook een energieke dominee is verloren gegaan. Iemand zou
hem eens in het oor moeten fluisteren dat zoiets een goed concert niet dient,
evenmin een stemvolume dat te hoog boven de geluidsmix uitkomt . Alsof
we voor een Rembrandt in zwart-wit stonden te kijken was ook alle pracht uit “Look
at what love has done”. Alleen een koppel blazers en de gitarist van dienst
konden nog enigszins de meubelen redden in respectievelijk “Always on the run”
en “Breaking away”. Nee, deze jongen hoeft op volgende gelegenheden met Admiral
Freebee voor een tijdje niet meer als “Ever present” beschouwd te worden. In alle regioenen werd Van Laere gisteren overklast door de Noorderburen die hem vooraf waren gegaan. Het is in onze muzikale Noord-Zuid verhoudingen tijden anders geweest...
No comments:
Post a Comment