Dezer dagen valt het ons op dat de naam van Rhiannon Giddens
alsmaar luider gaat klinken. Daar zit wellicht een radiohitje van het moment
voor iets tussen want waarschijnlijk zal
ook U de voorbije dagen al eens gezwind in de wagen het mantra Young man was a good man meegezongen
hebben uit die “Better get it right the first time” van Giddens. De AB had
dit succes maanden geleden wellicht ook niet zien aankomen want voor Giddens
was slechts de Club geboekt, het kleinere zaaltje op de eerste verdieping aan
de Brusselse Anspachlaan. Nochtans is Giddens, 40 geworden vorige maand, al
ruim een decennium actief in de Amerikaanse folk scène, aanvankelijk met de
Carolina Chocolate Drops maar de laatste jaren nadrukkelijker als soloartieste.
Verre van onopgemerkt leverde dat werk haar tot dusver zelfs al enkele Grammy
nominaties op, één maal winst zelfs. Vorig jaar nog sleepte ze, dichter bij
ons, de BBC Radio 2 Folk award in de wacht. Something
was al eventjes coming voor deze
Rhiannon Giddens, zoveel is ook ons nu duidelijk.
In de AB liet Giddens zich voorgaan door de erg sympathieke Jordan
MacKampa, een geboren Congolees die in Engeland resideert. Slechts gewapend met
een akoestische gitaar en een erg warme stem deed MacKampa via een zestal eigen
songs iets wat het midden hield tussen Keziah Jones en Michael Kiwanuka. In mei
verschijnt officieel nog een EP’tje “Tales from the broken” dat hij al vlotjes
van de hand liet gaan na de show. Brussel en Congo, ook MacKampa zal gevoeld
hebben dat er een bijzondere band was. Na vooraf zelf alle instrumenten nog
eens goed te hebben gezet kwamen Giddens
en haar begeleiders klokslag negen uur het podium van de reeds weken
uitverkochte club terug opgewandeld. 90 magische minuten werden ingezet voor
een indrukwekkende tocht langs wegen dicht-geplaveid met americana. Er gulpte
rijkelijk rhythm en blues, folk, cajun,
gospel en soul van het podium als waren we plotsklaps in een bar te New Orleans
beland. Het (zonder enige twijfel) aangeboren naturel waarmee Giddens doorheen
dit alles laveerde en daarbij vooral met haar stem hoge toppen scheerde was
ronduit indrukwekkend. De schijnbare luchtigheid waarin we stijlmatig
verkeerden stond echter in contrast met de thematiek die er vaak onder
schuilde. Vooral het werk van haar pas verschenen tweede plaat “Freedom
highway” die een hele hap van het concert uitmaakte handelt over de
mensonterende situatie waarin Amerikaanse slaven zich bevonden tot diep in de
negentiende eeuw, iets wat Giddens overduidelijk inspireerde tot een aantal
beklijvende songs. Dat een potentiële koper kon passen voor het pasgeboren kind
van een slavin leidde tot een door merg en been gaand “At the purchaser’s
option”, zo lichtte Giddens niet zonder afschuw en met trillende stem in haar
inleiding van het nummer toe. Ook “We could fly” – de droom levend houden van
ooit te kunnen (weg-)vliegen – gaf ze zo’n doorleefde uitvoering mee dat de
volle zaal na de laatste noot amper ophield met applaudisseren. Recenter van
datum, maar evenzeer op discriminatie down South gebaseerd verwees Giddens met “Birmingham
Sunday” – eerder ook al door Joan Baez vertolkt – naar een aanslag van de Ku
Klux Klan op een kerkje waarbij 4 kinderen omkwamen. Dat het werk van haar
bejubeld debuut “Tomorrow is my turn” wat lichtvoetiger was hield het concert
goed in balans. Zowel “She’s got you” als “Waterboy” werden in de AB minstens
even geestdriftig onthaald. Dat al haar begeleiders – dezelfde als op die
laatste plaat trouwens – al die tijd met een aanstekelijk enthousiasme stonden
te musiceren droeg daar uiteraard toe bij. Vooral haar Chocolate Drops- collega
Hubby Jenkins en multi-instrumentalist en mentor voor die laatste plaat Dirk
Powell stonden even hard te glimmen van trots dat ze deze Rhiannon Giddens zowel
in eigen werk (“Come love come”) als dat van anderen (“Freedom highway” van The
Staple Singers) mee naar een hoger plan tilden. Meezinger “Up above my head” vormde
de apotheose van een in al zijn kleinschaligheid wel erg groots concert.
Deze Rhiannon Giddens bulkt van het talent. Dat ze om dit te
bewijzen aan een laaiend enthousiaste AB Club hiervoor niet eens haar jongste
radiosucces nodig had zegt genoeg. Mocht ze ons de Gele Gids komen voorzingen
dan nog zouden we luisteren. Een prachtconcert was het.Deze blogpost is met fotoverslag ook verschenen op http://www.keysandchords.com/rhiannon-giddens-bull-ab-clubbrussel-bull-25-maart-17.html
No comments:
Post a Comment