Veel heeft het niet te betekenen maar dat we als Gentenaar de
AB mee bevolkten voor één van de 2 meest geanticipeerde (en dus al maanden
uitverkochte) concerten van het jaar deed ons wel iets. Niet dat het ons tot
meer rechtmatige aanwezigen maakte maar al van in de begindagen – het
onstuimige mini-album “2nd Handsome blues” – volgen we vanuit een gedeelde
thuisstad met groot genoegen de muzikale verrichtingen van de gebroeders Dewaele.
Dat ze ook in Brussel hun afkomst met een knoert van een Gents accent niet
konden loochenen was wellicht niet te rekenen tot hun “Transient program for
drums and machinery” maar toch wel een charmante bonus.
Tot spijt van wie het benijd maar de dagen van “Much against
everyone’s advice” liggen , wars van vele adviezen, hoogstwaarschijnlijk
voorgoed achter ons. Het verhaal van Soulwax lijkt eens te meer een lineair
verhaal te zijn dat maar in één richting evolueert, al zeker niet terug in hun
eigen muzikale geschiedenis . Ook al heeft de machinerie - wel van de analoge
soort (dank u Bv3 voor de technische info) - sinds de Nite Versions van hun
derde plaat “Any minute now” grotendeels de sound ingepalmd nog steeds lijkt (elektro-)
rock het beste pakje te zijn waarin Soulwax past. Dit wordt in de nieuwe
gedaante van de groep met maar liefst drie drummers waaronder zelfs oud Sepultura lid Igor Cavalera,
extra geaccentueerd. Op een spaarzame gitaarpartij van David en een handvol nummers
die van een opzwepende bas werden voorzien na is het buiten dat drumgeweld
tegenwoordig bij Soulwax van knoppeken-draai dat het een lieve lust is. Uit een
weelderig palet aan drumbeats, blieps en loops kwamen in de AB vervolgens ruim een
dozijn songs gekropen die qua aanstekelijkheid geen moeite hadden om een
overvolle AB in beweging te krijgen, al moet gezegd dat we op voorhand hadden
rekening gehouden met een nog veel extatischer feestje dan het in werkelijkheid
is geworden. Voelden de nieuwe nummers van het nieuwe album “From Deewee” voor
een deel van het publiek nog wat onwennig aan of was het verwachtingspatroon in
de aanloop naar dit concert toch wat anders ingekleurd? Wie zal het zeggen? Feit
was dat op luttele verwijzingen naar het voorgaande Soulwax hoofdstuk na (“E
talking”, “Miserable girl” en “NY excuse”) dat nieuwe album de belangrijkste
inzet was van de 85 minuten dat Soulwax naar de hoofdstedelijke AB was gekomen.
Met alle zes de groepsleden wit gekostumeerd en de drummers in een soort
akoestisch kooi gestoken leek het podium als het ware een laboratorium waar
nieuwe muzikale brouwsels ontstaan. In het idee dat een goede mash-up bij de
gebroeders Dewaele nooit veraf is beantwoorde realiteit in deze zin ook aan de
fictie. Zo muziekgek als die Dewaele’s vind u ze dezer dagen overigens niet
meer. Met een collectie vinyl die loopt in de tienduizenden heeft dit duo
immers 60 jaren popmuziek als een spons geabsorbeerd en dat hoor je soms in
onooglijk kleine details voorbijkomen. “Missing wires” was het eerste
herkenningspunt maar het meest liet de AB zich toch meeslepen door “Is it
always binary” en – ja, daar zeg je iets… – “The singer has become a DJ”.
Minstens even spannend en ontegensprekeijk vintage Soulwax vonden wij
“Trespassers” en – hey, dat lijkt een beetje op Queen’s “Anothe one bites the
dust” – “Do you want to get into trouble?”. Dat ook de oude Human Leaague
platen nog niet uit hun hoofd zijn verdwenen bewijst dan weer de intro van
“Here come the men in suits” waarnin het een beetje lijkt alsof ze hun eigen
“Saturday” hebben gekloond. In de gedachte dat ze op deze manier het verleden
weer bij het heden brengen worden ook de fans van het eerste uur zoet gehouden.
Een tweede bisbeurt had tot slot van de avond nog het wat lome maar prettige
“Goodnight transmission” in de aanbieding dat gedurfd een dansgretige AB kaltstelde.
“There is so much bullshit coming out of your mouth”
zong Stephen daarin. We zullen er hier dus maar snel mee ophouden.
Schrijf nu al maar op: Soulwax tekent op 2 juli voor hét concert
van het Werchter weekend.
No comments:
Post a Comment