John Moreland is een bijzonder man en dat zeggen we niet
alleen omwille van zijn bovengemiddelde omvang. Zijn stem combineert warmte,
kracht en breekbaarheid in die mate dat u er spontaan het kampvuur bij denkt en
zijn songs liggen in de schuif van het betere singer-songwriter werk naast die
van Ryan Adams, Steve Earle en Springsteen. Op dit moment heeft de man uit
Texas nog lang niet het publiek dat hij verdient maar, zo fantaseerden we met
ons gezelschap na afloop van de man’s concert in Brussel afgelopen week: ooit
zal een bekende uitvoerder van één van zijn songs de ogen van de wereld voor
dit immense talent wel doen open gaan.
Voor de gelegenheid stond in de Botanique een tribune met
zitjes opgesteld en het beperkte instrumentarium dat we op het podium reeds
aantroffen bij voorprogramma John Calvin Abney maakte meteen duidelijk dat
Moreland zonder band naar Brussel was afgezakt. Niet dat het de pret drukte
maar na Moreland’s vorige passage, als voorprogramma voor Jason Isbell in
dezelfde zaal ook akoestisch, hadden we ditmaal onze zinnen wél gezet op een
full band concert. Abney ging dus zijn broodheer voor om in 45 minuten ook
zichzelf wat aan de man te brengen. Naast een ontwapende charme beschikte deze
Abney ook over enkele niet onaardige songs waarvan “Cowboys and Canyon Queens”
en – wat zijn oma hem vaak toeriep – “Get your house in order” bij ons zeker
zijn blijven hangen. Ook zijn JJ Cale cover (“Magnolia”) van wat hij het mooiste
liefdesliedje aller tijden vond – Oh man,
I wish I’d had written that song myself, gaf Abney toe – liet ons niet
onberoerd. Na een snelle koffiepauze van 15 minuten zat de man mooi terug op
het podium, nu naast Moreland en te midden van een arsenaal gitaren en zijn
NORD-klavier. Moreland beperkte zich immers een concert lang tot die ene
akoestische gitaar en liet het extra reliëf in de songs geheel over aan Abney. Dit
“beetje begeleidingsband” vonden we dan vreemd genoeg niet altijd een
meerwaarde en ook technisch klonk het geheel niet altijd verfijnd. Moreland is
trouwens in zijn eentje sterk genoeg, zo bewees hij in die enige bis (“Break my
heart sweetly”) die hij na amper 70 minuten aan het concert toevoegde; meteen
ook het sterkste moment van de avond. Daarmee valt natuurlijk de rest van het
concert niet zomaar af te doen als minder goed, daar is Moreland in de eerste
plaats een te groot songsmid voor. Want, wat hoorden we daar stuk voor stuk
mooie vertellingen voorbijkomen met tekstregels die zowat in elk nummer
erbovenuit springen. In “Old wounds” hoorden we de Texaan het ambacht van de
betere singer-songwriter haarscherp omschrijven (If we don’t bleed, it don’t feel like a song) en in “Gospel” had
hij ook een punt wanneer hij dicht tegen The Boss aanleunde en zich I wanna find my faith in records from long
ago liet ontvallen. Met
dat broze randje in zijn stem kregen we een mooi “Lies I chose to belief”
(toptitel toch ook) en ook met het hartverscheurende “I need you to tell me who
I am” en het dromerige “3:59 AM” (My
pockets are empty, I don't own a thing But I'd take a diamond from the sky and
put it in your ring) hield Moreland onze aandacht goed vast. Moreland
richtte zich al die tijd amper tot de zaal. Een sober “Thanks very much” was
vaak de enige en erg korte scheidingslijn tussen 2 songs. Net voor hij zijn bis
aanvatte werden enkele verzoekjes vanuit de zaal hem toegeroepen. Moreland
reageerde schuchter en eerder afwijzend dat hij, om te vermijden dat hij
allemaal songs zou voorgesteld krijgen die hij toch niet zou spelen, maar meteen
snel “Break my heart sweetly” zou inzetten. Ook al steeg er uit de zaal een
voorzichtig lachsalvo op, wij twijfelden of het wel degelijk als grap bedoeld
was.
Met dubbele gevoelens keerden we huiswaarts, enerzijds blij
de man terug te hebben gehoord en gezien, anderzijds ook een tikkeltje ontgoocheld dat een ander
verloop van de avond – een relaxtere Moreland (?), mét band of dan toch helemaal
alleen of op zijn minst al een beter geluid – wellicht wél dat vier-sterren concert had afgeleverd
waarvoor we vol vertrouwen naar Brussel waren getrokken.
No comments:
Post a Comment