Amper drie dagen na de doortocht van Dylan in Antwerpen had men gisteren leeftijds- en geestesgenoot Roger McGuinn te gast in de Gentse Handelsbeurs. McGuinn, het bekendst omwille van zijn Byrds verleden, is misschien minder iconisch dan Dylan maar zeker even legendarisch. Zijn invloed op vele muzikanten mag dan ook niet onderschat worden. Geen idee hoe Tom Petty en REM, om er maar twee te noemen, zouden hebben geklonken mocht Roger McGuinn niet hebben bestaan. In de Handelsbeurs trad McGuinn alleen aan. Slechts begeleid door ofwel zijn zeven snarige Martin akoestische gitaar of een 12-string Rickenbacker werkte McGuinn zich door zijn oeuvre waarbij elke song van commentaar werd voorzien. Uit die verhalen kon op zijn minst afgeleid worden dat McGuinn als het op muziekgeschiedenis aankomt al een hoofdstuk op zichzelf kan vullen. Niet alleen zijn vele collaboraties met anderen maar ook zijn gave om songs van anderen van het juiste arrangement te voorzien is uniek. Zo was het McGuinn, samen met collega Byrds, die Dylan’s “Tambourine man” destijds het Beatle gevoel hebben meegegeven wat het uiteindelijk tot een hit heeft gemaakt. Meteen niet het enige Dylan nummer dat op die manier door hem in het collectieve geheugen is geraakt: “My back pages” en “All I really want to do” zijn er zo nog twee die in de Handelsbeurs niet op het menu ontbraken. Daarnaast uiteraard ook een flinke hap Byrds songs die voor ons alvast nog eens benadrukten wat voor een arsenaal aan klasse songs die groep heeft achtergelaten: “Eight miles high”, “Mr. Spaceman”, “Ballad of easy rider” en, wat ons betreft een uitschieter in Gent, het prachtig gebrachte “Chestnut Mare”. McGuinn speelde ze stuk voor stuk met veel liefde en vakmanschap voor een publiek dat twee uur lang aandachtig luisterde. Ook voor zijn verhalen over de Rolling Thunder Revue, een legendarische tourkaravaan uit het midden van de jaren 70, en zijn verwijzingen naar collega’s Tom Petty, uiteraard Dylan en David Crosby hing het volle theatertje van de Handelsbeurs smullend aan zijn lippen. Het concert kabbelde uitermate gemoedelijk voort, alleen een gezellig haardvuur ontbrak om ‘nonkel’ Roger, nog meer dan al het geval was, tot zijn recht te laten komen. Een beetje gekscherend riep hij middenin op om tijdens een ingelaste pauze van 20 minuten even onze (oudere) benen te gaan strekken waarna hij nog een uur doorging op hetzelfde elan. Toen “Turn turn turn” – dankzij de Vietnam film- en televisierage in de jaren 80 opnieuw een hippe song – werd ingezet voelden we het einde naderen. McGuinn kwam met Rickenbacker-gitaar (wat een juweeltje!) omgeriemd nog een laatste keer van achter het muurtje opgewandeld voor onder meer “Feel a whole lot better” en een mooi “May the road rise to meet you” om dan definitief te verdwijnen, vandaag richting Amsterdam voor zijn volgende afspraak.
Het zijn dit soort concerten waar we ons bij het eerste koudegevoel van dit najaar graag lekker aan verwarmen.
No comments:
Post a Comment