Dinsdagavond vielen we pas in te midden van afsluiters 65daysofstatic (kortweg 65dos). De groep afkomstig uit het
Britse Sheffield had, ondanks bescheiden naambekendheid, toch aardig wat
publiek weten te verzamelen op de Gentse Kouter, al leek het luisterende deel
zich voornamelijk voor de PA toren te bevinden. Daarachter gingen de louter
instrumentale songs die zich niet laten vangen in de conventie van ‘strofe-refrein-strofe’
maar de experimentele grens tussen elektronica en (bij momenten potige) rock opzoeken jammer
genoeg toch wat verloren. Gelukkig niet bij ons want zowel “Unmake the wild light”
als “Tapei” (beiden van hun laatste plaat) vonden we qua sfeeropbouw en geluid
erg overweldigend klinken. Ze effenden het pad naar bekender en ook ouder werk
van de groep: een fel “Retreat! Retreat!” en het van een schitterend
pianomotiefje voorzien “Radio Protector”. Niet als de hapklare en erg lekker
Boomtown-burger maar toch een schoteltje om u eens te laten opdienen deze
65dos!
Op vrijdag bevonden we ons bij de vroege vogels om voor de
tweede dag op rij, na hun beurt bij ‘Jonge Wolven’ (zie ook vorige blogpost), het Gentse Gilman aan het werk te zien. De groep
kon opnieuw rekenen op supporters uit eigen kennissenkring maar liet gelukkig niet
na ook de rest van het al aardig binnenstromende publiek te charmeren. Het knap
met strijkers en blazers verrijkte songmateriaal lokte bij ons een ‘indie-goes-classic’
gevoel op. Geholpen door een goede geluidsmix vielen alle elementen van Gilman
op Boomtown dan ook beter op hun plaats dan daags voordien. Hopelijk weten ze
alsnog een bandje met deze opnames op de jurytafel van Jonge Wolven te smokkelen.
Het Antwerpse The Go
Find tot slot beet op het hoofdpodium vrijdag de spits af. De groep rond
Dieter Sermeus zagen we op het jongste GLIMPS-showcase festival nog aan het
werk en daar waren we zeer aangenaam verrast. Op Boomtown keek de groep echter een
bijna leeg plein in de ogen wat het voor de groep er natuurlijk niet
makkelijker op maakte om zieltjes bij te winnen. Een heerlijk zonnetje dat van
achter het podium de Kouter in perfecte terrasomstandigheden wikkelde dreef de
aanwezigen dan ook slechts met mondjesmaat tot aan het podium voor de wat dromerige
en melancholische klanken van The Go Find. Ondanks een verzorgd concert en een
Sermeus die er duidelijk zin in had zal het nieuwe album “Brand new love” op
die manier weinig extra aandacht hebben gewekt, ook al speelde de groep
zich aan het eind nog in de kijker met de (voor ons) ‘Meest onverwachte cover
ooit’ m.n. “I want to know what love is” van het Amerikaanse Foreigner. “Tegen al
dat geweld!” riep Sermeus. Hij had net voor hun aantreden op de Kouter wellicht
nog de hoofdpunten van het avondjournaal gezien…
No comments:
Post a Comment