Goed wetende dat er namen zullen voorbijkomen waarvan we na afloop toch spijt hebben dat we ze niet hebben gezien, ploften we ons afgelopen zomer na 4 dagen Rock Werchter in de zetel voor de CANVAS compilatie van het festival. Het duurde niet lang alvorens Lady Blackbird er alvast één van was. Des te pijnlijker werd het toen we vaststelden dat onze eega al wekenlang het album ‘Black Acid Soul’ in huis had opgezet om ons attent te maken op het grote talent dat huist in deze zangeres en we – nochtans ook niet slecht – zeker The Dead South voor haar zouden hebben ingeruild. Gelukkig voor onze gemoedsrust gunde de uit Los Angeles afkomstige Marley Munroe aka Lady Blackbird ons dit jaar nog een kans om haar aan het werk te zien want tussen een select aantal najaarsdata merkten we nadien snel genoeg de Brusselse Bozar op om kaartjes te bestellen.
Vanuit alle 480 uitverkochte zitjes van zaal Zaal M van
Bozar steeg bij het doven van de lichten een verwachtingsvol applaus op dat overging
in een erg luid ‘Hellhound on my trail’. Haar interpretatie van het Robert
Johnson nummer zocht vergeefs naar een bevredigend middelpunt tussen jazz en
blues. Naast een pret bedervend volume eiste ook de verschijning van Lady
Blackbird bij de start van haar concert alle aandacht op. Uit een ongetwijfeld (ook)
gracieuze garderobe was voor Brussel de keuze gevallen op een tanga-ensemble
dat eerder de norm is onder neon licht op een Vlaamse provinciebaan dan op het
podium van een gerenommeerde concertzaal. Reken om uw voorstellingsvermogen te
helpen onderaan 10 centimeter hoger dan waar u Tina Turner in haar comeback
dagen gewoon was en dan plaatst u er nog een weinig verhullend bustier boven op.
Zo naakt dat Lady Blackbird op het podium stond, zo decibelrijk
klonken ‘Collage’, ‘It’s not that easy’ en ‘Blackbird’. Pas wanneer iemand uit
de zaal toeriep dat het “too loud” was en de zangeres dat eerder lacherig van
de hand deed werd door de technicus ingegrepen en kregen we een beter
uitgebalanceerd ‘Five foot tall’. Pas in ‘Fix it’ voelden we voor het eerst dat
Munroe eindelijk greep op ons kreeg om vanaf dan niet meer los te laten. Van
een onmetelijke schoonheid waren ook de extra pianotoetsen die Kenneth Crouch
in datzelfde ‘Fix it’ mocht aanslaan om het nummer nog mooier te maken dan op
de plaat al het geval is. Crouch is niet zomaar een huurling, wél eentje die met
zijn talent al hand en spandiensten leverde voor Lenny Kravitz, Eric Clapton,
Destiny’s Child en Lauryn Hill. Ook in ‘Did somebody make a fool out of you’
maakte de man het schone weer maar zette ook Lady Blackbird een vocale
glansprestatie neer die de zaal naar een alsmaar hoger kookpunt leidde. Het
nummer is terug te vinden op een zopas uitgebrachte deluxe-editie van haar
debuut ‘Black Acid Soul’. Daarop zoekt Lady Blackbird ook wel lichtvoetigere
kanten op van zichzelf. ‘Feel it comin’ en ‘Woman’ misvielen geenszins in het
concert maar resulteerden in de zaal vol pluche niet in de wulpse danssfeer
waar ze opvallender dan haar andere songs op mikten. Beiden bevestigden alvast
dat Blackbird zich voor de toekomst niet hoeft te beperken tot die jazzy feel
waarmee ze naam gemaakt heeft maar waarmee ze ons aan het einde van de set in
‘It’ll never happen again’ (van Tim Hardin trouwens) wel aangrijpend mooi vaarwel
zei. I rеmember our first affair/All the pain!/Always rain/Around my еyes suggereerde
nochtans geen al te beste afloop maar voor iedereen in Bozar was het
ongetwijfeld het zoveelste hoogtepunt in de rij.
In de bissen ging Lady Blackbird op hetzelfde elan door met ‘Ruler
of my heart’ en ‘I am what I am’ waarbij onze adem helemaal stokte van zoveel
schoonheid en waarbij die laatste ook klonk als een “Welgemeende Fuck You” naar
wie aanstoot zou durven nemen aan haar vestimentaire keuze voor deze avond. De
snelheid waarmee dit concert van ronduit slecht – door een te luide klankbalans
- naar magistraal ging zou Lady Blackbird bij de verkeerspolitie ongetwijfeld een
boete opleveren, wij stonden aan het einde van de rit wel gul te zwaaien met
sterren. Als dat eerste euvel wordt weggewerkt op 23 februari aanstaande gaan bij
deze Lady Blackbird in Leuven een concert lang de pannen van het dak. Moge dit
verslag voor u zijn wat de Werchter-Canvas-compilatie voor ons was.
No comments:
Post a Comment