Weldra verschijnen hier onze eindejaarslijstjes en daarin – spoiler alert! – rekenen we SONS samen met The Haunted Youth, Noordkaap en Novastar tot de inlandse smaakmakers van het afgelopen jaar. Debuut ‘Family dinner’ vonden we al een knaller en het dit jaar verschenen ‘Sweet boy’ moet daar allerminst voor onderdoen. Op het Pukkelpop spin-off festival HEAR HEAR verkochten de Antwerpenaren ons dermate een oplawaai dat een herhaling in een zaal ten lande voor ons een absolute must was in het najaar. De keuze viel op de immer sympathieke Casino te Sint-Niklaas die voor deze gelegenheid trouwens helemaal was volgelopen.
Wellicht met de goedbedoelde intentie om ons dagenlang van
enerverende jingle bells te verlossen draaide voorprogramma Black Leather
Jacket de volumeknop een tikkeltje te veel naar rechts. Later op de avond
bewezen SONS dat zoiets eigenlijk helemaal niet hoeft als je een zaal
stormenderhand wil innemen. Hopelijk een wijze les die Black Leather Jacket
meeneemt uit Sint-Niklaas want het publiek was hen niet ongenegen al wou zanger
Alexander Van Der Wallen iets te opzichtig het vuur aan de lont steken. Altijd
knullig als dat dan niet lukt. Er werd nieuw werk door de heren gelost en dat smaakte
naar Red Zebra die er net een Judas Priest workshop op hadden zitten. Niet
alles klonk bijgevolg even origineel maar aanstekelijk was het zeker. We dragen
er zelf graag één en zullen met plezier de oren spitsen als voortaan deze Black
Leather Jacket nog eens van zich laat horen.
In de overgang naar SONS hadden roadies evenveel tijd nodig
om de backdrop met de groepsnaam op te hangen als voor het speelklaar maken van
het instrumentarium. Om maar te zeggen: aan alles wordt zorgvuldig tijd besteed
bij het uit Melsele afkomstige viertal al waren ze blijkbaar toch de micro
vergeten van zanger Robin Borghgraef die tot 2 maal toe dienst weigerde bij de
aanvang van het concert. Dit technische euvel hypothekeerde nauwelijks de
vliegende start waar de groep ons nu al voor de derde maal mee omver blies. Ook
in de zaal leek weinig nood aan een verkenningsronde te zijn want het concert
was amper uit de startblokken of de eerste moshpit was al een feit.
Door de ophokplicht van de voorbije pandemie zijn de
batterijen van SONS duidelijk oververzadigd geraakt. Met de immense ontlading voelbaar
op het podium van De Casino kon alvast het windmolenpark aan de Noordzee één avond
worden afgeschakeld. Het pleit dan ook in het voordeel van Damien Vanderhasselt
(Millionnaire) en Michael Badger-Taweel dat onder hun leiding de groep er ook in
geslaagd is die strakke live sound van de groep – met her en der nog wat
laagjes muur erbovenop - ook op hun tweede plaat door te trekken. Ook hulde aan
de technici van de avond om met het volume mooi onder de pijngrens te blijven
maar het concert toch dat impressionante geluid mee te geven dat het nodig
heeft, niet in het minst opgewekt door een ritmesectie par excellence (de
tandem De Ruyte-Pultyn).
Een mens zou al schrik hebben dat er ooit een derde plaat van de groep zal komen want met nog eens elf knallers op hun tweede baden SONS nu al in weelde als het op live-favorieten aankomt: ‘Naughty’, ‘I need a gun’, ‘Anoher round’ (twijfelen tussen een gewone moshpit en een circle pit…), ‘Succeed’, ‘Sweet boy’, ‘Bike’, ‘Pixelated air’, ‘Tube spit’ en natuurlijk ‘Ricochet’, het nummer waarmee ze 4 jaar terug de Nieuwe Lichting wonnen en enkele maanden later al het hoofdpodium van Werchter op mochten. Niet voorzien in het script van deze avond: de mooie akoestische versie met strijkers à la Therapy’s ‘Diane’ van nieuwe singel ’Momentary bliss’. Wie naar Sint-Niklaas was gekomen werd immers op een ongemeen spannende avond rocken getrakteerd waar de Antwerpenaren overigens vele van hun buitenlandse soortgenoten het nakijken zouden in geven.
Nog een wens voor het
nieuwe jaar dat weldra van start gaat: dat er hopelijk nog delen van de wereld zijn waar deze zonen ook in
de armen worden gesloten. Weinigen die we het de laatste jaren immers zo hard
gegund hebben als deze.
No comments:
Post a Comment