The Godfathers Handelsbeurs/Gent 23/10/08

Toen begin dit jaar de Londense Godfathers hun debuutplaat “Hit by hit” uit 1986 op CD heruitbrachten was voor de originele groepsleden na jarenlange stilte de tijd rijp genoeg om opnieuw te gaan samenspelen. Het is beslist geen verrassing wanneer we hier neerschrijven dat we standaard een wantrouwige positie innemen tegenover reünies maar in het geval van The Godfathers waren we toch wat geruster in een goede afloop. In het voorjaar lieten we hun concert in de AB nog aan ons voorbijgaan maar ditmaal (dichter bij huis) was er geen ontkomen aan. Een half uurtje voor het aangekondigde aanvangsuur van het concert waren aanwezigen in de foyer van de Handelsbeurs op één hand te tellen. Gelukkig liep de zaal tegen het reële aanvangsuur toch nog voor de helft vol.
Zanger Peter Coyne – een man met de blik van een vakbondsafgevaardigde nadat hem zopas is ingefluisterd dat er een honderdtal ontslagen op komst zijn – bedankte nog voor er één noot was gespeeld uitvoerig de (geringe) aanwezigen en trok het concert bij wijze van erkentelijkheid op gang met klassieker “Birth school work death”! 20 jaar terug mocht de groep met dit nummer even proeven van bescheiden Amerikaans succes. Inmiddels mag de song gerust beschouwd worden als hun toegangsticket tot de eeuwigheid. Wie dacht dat daarmee de hoofdprijs was uitgedeeld zal na afloop zijn mening snel hebben bijgesteld. Zelfs zonder voorkennis waren “She gives me love”, “Can’t leave her alone” en “If I only had time” perfect meezingbaar. Vooral die laatste leek na twee decennia niets aan versheid te hebben ingeboet. Het veelzeggende tekstregeltje “If I only had time… I would think of the perfect crime” gaf de groep en hun ‘gangster’-gimmick wat extra glans. Zoals u merkt is de relevantie van hun teksten tijdens hun loopbaanonderbreking nauwelijks verloren gegaan. Met het zuchtige “I want everything” konden we ons nog eens ferm opwinden over die Fortis ontslagvergoedingen. Onze wrevel gedijde trouwens uitstekend op de klanken van het duo Dollimore en Gibson op gitaar.
Voordat de heren in kreukvrij gestoomd maatpak de Handelsbeurs trakteerden op drie bissen werd het furieuze “Cause I said so” – een nummer dat zo tussen het werk van de Sex Pistols kan geschoven worden - de zaal ingeslingerd. Als u de Kaiser Chiefs maar koorknaapjes vindt zal U van dit soort nummers wel pap lusten.
Met Lennon’s “Cold turkey” en een kreunende Peter Coyne ging in de Handelsbeurs het licht uit. 21 jaar geleden stonden we net zo aan de grond genageld toen diezelfde cover op ons een onuitwisbare indruk naliet aan het eind van het Godfathers concert tijdens het legendarische Futurama festival. Tijd heeft er duidelijk (nog) geen vat op.