Roisin Murphy Vorst/Brussel 23/11/08

De nu 35 jarige en uit het Ierse Arklow afkomstige Roisin Murphy liet voor het eerst van zich horen in 1995 toen ze met haar partner Mark Brydon het duo Moloko vormde. Met hun eerste plaat “Do you like my tight sweater” (Murphy’ openingsvraag om Brydon binnen te doen) positioneerden ze zich ergens tussen dance en pop in. Pas op plaat 4 “Statues” en de daaropvolgende concerten perfectioneerden Brydon en Murphy hun mengsel en nam het succes een hoge vlucht. Inmiddels had Murphy zich via spraakmakende concerten (Werchter ’03) ontpopt tot een excentrieke diva die alle aandacht naar zich toe weet te trekken. Gezien de relatie met Brydon dan al louter professioneel was geworden leek er voor Moloko echter geen toekomst meer weggelegd. Een solocarrière was dus het logische gevolg. Haar debuut “Ruby Blue” leverde slechts bescheiden succes op maar met de vorig jaar verschenen opvolger “Overpowered” was het goed raak. Murphy’s Moloko-verleden stond plotsklaps helemaal in haar eigen schaduw. Dat ze inmiddels in staat is om na de AB, Werchter en Pukkelpop ook nog eens een volksverhuis van zo’n 5000 man op gang te brengen richting Vorst-Nationaal zegt voldoende over haar actuele status. Het hadden er trouwens meer kunnen zijn ware het niet dat koning winter – (er zijn geen zekerheden meer…) haaks op de opwarming van onze aarde - uitzonderlijk vroeg op de afspraak was dit jaar. Het verkeer rond de hoofdstad verteerde de hevige sneeuwval nogal moeilijk waardoor heel wat concertgangers ergens onderweg naar de hoofdstedelijke concertzaal zullen gestrand zijn. Dankzij de trein waren wij alvast niet in zo’n rampscenario terecht gekomen.
Voorprogramma Hercules & Love Affair kreeg met veel aanmoediging een tiental handen op elkaar. De onze waren er voor alle duidelijkheid niet bij. Hun vroege jaren tachtig disco deed ons plots beseffen dat zelfs Vive La Fète nog lang zo slecht nog niet is. Een besef waar we eigenlijk niet op zaten te wachten.
Met nog een klokvaste treinrit huiswaarts in gedachten waren we al blij dat Murphy niet later dan half tien haar kleedkamer voor het podium verruilde. “Overpowered” zette de avond in terwijl Murphy langzaam piepend van achter een reuze glasgordijn tevoorschijn kwam. Weggestoken in een zwarte vest die er uitzag als een te groot uitgevallen berenmuts met daarboven een witte schotelgoed gaf Murphy een eerste defilé uit de kast van de Belgische couturier Christophe Coppens. Trouw blijvend aan de volgorde van de plaat volgde een swingend “You know me better”, een nummer waarbij Murphy haar rechtstreekse concurrente Madonna dopingvrij voorbij fietste in de race naar het betere discogevoel. Om onze dansschoenen niet te snel te doen verhitten plaatste Murphy zichzelf en groep voor drie nummers op de rand van het podium. De electronica werd tot het minimum herleid en met “Through time”, het adembenemende “Tell everybody” en Moloko’s “I want you” werd een triootje voor fijnproevers voorgeschoteld. We geloven stellig dat Murphy’s zangpartijen op dat moment mede verantwoordelijk waren voor de dooi die zich buiten Vorst onherroepelijk had ingezet. De keuze om een pauze in te lassen vonden we wat ongelukkig al ondervond “Moviestar” er aanvankelijk weinig hinder van. Niet alle songs van Murphy liggen echter even makkelijk in het gehoor zo bleek in deel 2 want tegen Murphy’s discostroom in pakte ze ook uit met minder voor de hand liggend werk. Wie niet luisteren wilde kon zich vergapen aan de zoveelste kostuumwissel en wachtte geduldig op meer toegankelijker werk als “Primitive” of het ook van singel bekende “Let me know”. Met een haast onherkenbaar gemaakt “Slave to love” van Bryan Ferry bewees Murphy ook een neus te hebben voor covers die opvallen.
Toen in een schitterend “Ruby blue” Murphy het publiek indook beperkte ze zich tot de eerste tien rijen om lichaam (in doorkijkbloes) en stem over te laten golven. Ook verder dan dat zou ze zonder enige twijfel eveneens op handen gedragen zijn geweest in een zaal die al lang op temperatuur was.
Wie met een ticket in de verkeersellende is blijven vastzitten heeft nu al te veel van dit verslag gelezen...