Na een succesvol najaarsoffensief in 2009 trachten de Editors nu ook hun stempel te drukken op dit kalenderjaar. De singel “You don’t know love” doet het niet onaardig, de nieuwe “Eat raw meat=blood drool” zorgt weldra voor de aflossing en ondertussen toert de groep onverminderd verder. Na een haast volledig uitverkochte Britse toer vorige maand is de groep nu opnieuw te gast op het vasteland. In hun toerschema vonden we “with a little help from our friends” in de aanloop naar de grote afspraken (Pinkpop, Glastonbury, Werchter en Antwerpen) ook een veel intiemere aangelegenheid op nauwelijks een uurtje rijden van onze voordeur. In het piepkleine maar voor elke vierkante meter bezette Le Grand Mix in het Franse Tourcoing gingen we vorige dinsdag in een zaal met een capaciteit van 650 man eerst nog eens de begindagen van een bijna stadiongroep gaan herbeleven alvorens drie dagen later met een tienvoud aan toeschouwers getuige te zijn van een nieuwe Vlaamse zegetocht in een eivolle Antwerpse Lotto Arena.
Voor het waarom van deze ongewoon kleine halte moeten we 5 jaar achteruit. Het toenmalig concert van de groep in Tourcoing werd namelijk door een griepje onder de bandleden zwaar gehypothekeerd wat leidde tot de belofte om dat 'accident de parcours' ooit eens te komen rechtzetten. Een gapend gat van drie dagen tussen een concert in Luxemburg en ééntje in Parijs maakte mogelijk dat Editors die belofte vorige dinsdag nakwamen.
We hadden anders gehoopt maar de groep pakte op beide avonden (72 uur van elkaar verwijderd) uit met een identieke set die zoals in Vorst vorige winter twee maal van start ging met “In this light and on this evening”, titelnummer van hun laatste plaat. Wat volgde was een uitgebalanceerde selectie uit hun drie albums die – we waren er gerust in vooraf - geen enkele publieksfavoriet over het hoofd zou zien. Alleen de onze (“All sparks”) hielden ze in de kast maar het is hen vergeven. Door recenter werk steeds dicht in de buurt te laten van het vertrouwde (oudere) materiaal en tussen de nummers door nauwelijks pauze te laten hield de groep er twee maal stevig de vaart in. Tom Smith onderdrukte zijn inmiddels gekende gabaren niet maar bleef wel spaarzaam met bindteksten. Alleen in Antwerpen aan het einde van het concert kon hij zijn verbazing toch niet meer stilzwijgen nadat een volle zaal al lang de euforiegrens had overgestoken. De nieuwsgierigheid van eventuele ‘die hards’ werd – mooi verdeeld over de ganse avond - scherp gehouden door het trio “A life as a ghost”, “Last day” en bis “No sound but the wind”. Van deze drie maakte vooral de laatste met Smith alleen aan de piano een grootse indruk. “A life as a ghost” is een overschotje van hun laatste album dat ons wat te veel aan de foute jaren van de Simple Minds deed denken (gitarist Chris Urbanowitc zette een perfecte Charlie Burchill imitatie neer) en “Last day” kan zo de songcatalogus van Depeche Mode in. Er bestaan zwaardere feiten om tot steniging over te gaan maar we hoorden er “Policy of truth” dwars doorheen. Noch de Lotto Arena, noch Le Grand Mix hadden er veel erg in dus waarom zouden wij? Echt warm werd het in zowel Antwerpen als Tourcoing telkens als de groep uitpakte met werk uit hun eerste worp “The back room”. “Blood”, “Munich”, “Bullets” en bis “Fingers in the factories” kwamen verrassend scherper voor de dag dan je gemiddeld zou verwachten van songs die een groep al 5 jaar en honderden concerten achter zich meezeult. Zowel “An end has a start” als “The racing rats” en “Smokers outside the hospital doors” kregen de ontvangst die alleen grote klassiekers toekomt en hadden in beide concerten de explosiviteit waar geen enkele ontmijningsdienst raad mee weet. In “Bricks and mortar” – wat “Clocks” is voor Coldplay wordt deze voor de Editors - hoorden we nog zo’n instant classic waar groep en publiek nog jaren geniet zullen van hebben.
De omkadering van het concert in Antwerpen was uiteraard grootser opgevat dan het geval was in Le Grand Mix; dinsdag bleef dus heel wat licht onaangeroerd in de vrachtwagen liggen omwille van de beperkte ruimte. Ook de pyrotechnicus die vrijdag “Papillon” net na de “sleeptwitch” in vuur en vlam zette had een dagje vrijaf gekregen in Tourcoing.
Met een hoge stek op de Werchter affiche dit jaar staat nu al vast dat Editors in 2010 definitief het clubcircuit zijn ontgroeid. Er bestaat geen twijfel over dat de ruim 6000 aanwezigen van vorige vrijdag er over twee jaar terug zullen staan wanneer de groep, dan met een nieuwe plaat, weliswaar de zaal ernaast met het dubbele aantal toeschouwers en nog meer toeters en bellen zullen inpalmen. Tourcoing was in het licht van die evolutie dan ook een geweldig extraatje bovenop de triomfantelijke passage in Antwerpen.
No comments:
Post a Comment