Kurt Vile wordt vaak
in verband gebracht met The War On Drugs, hij maakte er immers deel van uit voor
de groep bekendheid verwierf en in omgekeerde richting was Adam Granduciel van
The War On Drugs trouwens ook een tijdlang lid van Vile’s begeleidingsband The
Violators. De occasionele gastbijdragen buiten beschouwing gelaten (2 jaar
terug vervoegde Vile op Pukkelpop The War On Drugs voor setopener “Under the
pressure”) sporen de heren al enkele jaren op een afzonderlijk pad. Met zijn in 2013 uitgebrachte “Wakin’ on a
pretty daze” schopte Vile het tot plaat van het jaar op de redactie van Humo.
Niet dat een mens daarmee een brood meer kan kopen maar onze aandacht was wel
gewekt. Vile zingt alsof hij in een constante Valium-roes zit en doet dat op
een bedje van erg verslavende Americana. Op zijn meest recente plaat “Believe I’m
going down” resulteerde dat in een perfecte blend
op singel “Pretty pimpin” die hem bracht naar waar hij veel hoort te zijn: op
de radio. Na de AB in de herfst van vorig jaar was het woensdag de beurt aan
een lang op voorhand uitverkochte Handelsbeurs.
Het concert kende een
perfecte start met 3 songs uit Vile’s laatste plaat: het gezapig door-rockende “Dust bunnies”, Vile met de
banjo in “I’m an outlaw” en een door de
Handelsbeurs enthousiast onthaald en verrassend vroeg prijsgegeven “Pretty
pimpin’ “. Het weidse volle geluid
waarin de heerlijk solerende gitaren van Vile domineerden nam ons mee langs
lange highways waar wij gegarandeerd aan onze afrit zouden voorbijrijden en het
stof metershoog achter ons de lucht zou instuiven. Dat elan hield Vile, tussen
de nummers haast onverstaanbaar wauwelend en af en toe – we gokken – een geut
William Lawson naar binnen werkende, goed vast tot aan “Goldtone” om dan te
midden van het concert wat gas terug te nemen en een dubbeltje solo en akoestisch
in te voegen. Ondanks de geweldige gitaaartechniek die Vile tentoonspreidde
ging onze aandacht toch wat verslappen bij “Runner ups” en “Stand inside” om
echter helemaal terug bij de les te worden genomen op het moment dat een wederom zinderend door alle Violators mee ingekleurd “On
tour” de set werd binnengeschoven, “het zoveelste hoogtepunt van de avond”
schreven we in ons ingebeeld notitieboekje. Vile had op dat moment zelfs nog
twee kleppers achter de hand uit die door Humo zo bejubelede plaat : “KV crimes”
en “Wakin’ on a pretty day”. Vile klaagde dat het hun out of tune moment was maar daar leken de
zaal en onszelf, volop genietend, weinig last van te hebben gehad. “Freak
station” (bol van de gitaareffecten) en het alweer op een zalvende gitaarriff drijvende
“Wild imagination” sloten de set af. Slechts kort en zonder Violators keerde
Vile nog éénmaal terug voor een knap “Peeping tomboy”. Achter een gordijn van
lange haren merkten we een halve glimlach en met wat gewuif verdween Vile de
coulissen in, het laatste restantje William Lawson mee in de hand.
Met mate blijven
degusteren dat goedje Kurt, want ook het Brugse Cactus en Luikse Ardentes
hebben de komende zomer recht op een even goed, om niet te zeggen steengoed,
concert zoals dat van afgelopen week. Wat op de plaat en op het eerste gehoor nogal lo-fi
overkomt ontpopt zich live immers tot een begeesterende pot lekkere Americana.
Deze Vile telt er met ons vanaf nu een
trouwe volgeling bij.Deze blogpost met fotoverslag is ook verschenen op http://www.keysandchords.com/kurt-vile-bull-9-maart-2016-bull-handelsbeurs-gent.html
No comments:
Post a Comment