Paul Simon Vorst-Nationaal/Brussel 1/11/16

Met ruim een halve eeuw carrière, eerst met jeugdvriend Art Garfunkel en nadien solo, verdient Paul Simon zeker het predicaat van (nog levende) muzikale legende. Vele van zijn songs mogen wereld muzikaal erfgoed genoemd worden en ook met gedurfde collaboraties werkte Simon zich geregeld in de kijker. Meest spraakmakend daarbij was zijn samenwerking met Zuid-Afrikaanse muzikanten voor zijn “Graceland” album te midden van de culturele boycot die in de jaren ’80 was afgeroepen naar aanleiding van het daar toen nog heersende apartheidsregime. De afgelopen jaren was Simon met opvallende regelmaat te gast op een Belgisch podium, laatst nog anderhalf jaar geleden met Sting in het Antwerpse Sportpaleis en 4 jaar terug ook al in Vorst, toen naar aanleiding van de Graceland verjaardagstoer. Ditmaal zakte Simon opnieuw naar Brussel af met een nieuw album onder de arm: het eerder dit jaar verschenen “Stranger to stranger”, zijn dertiende soloplaat.

Met amper een handvol songs uit die nieuwe (w.o. het niet onaardige “Wristband”) zag een toch weer aardig gevuld Vorst-Nationaal zich zoals op voorgaande gelegenheden met de New Yorker vooral verzekerd van een aardig carrière overzicht dat langsheen alle grote klassiekers liep. En dat ging op die 1^e november erg snel. Jammer dat het geluid in het openingskwartier nog wat rammelde en onvoldoende de zaal vulde want daar trakteerde Simon ons al op “The boy in the bubble” en “50 ways to leave your lover”. Simon herinnerde zich voor het inzetten van “Dazzling blue” (haar favoriete kleur) dat het backstage in Vorst was dat hij zijn latere echtgenote Edie Brickell voor het eerst tegen het bevallige lijf liep toen hij er in 1989 zelf te gast was op een Dylan concert en zij het voorprogramma verzorgde. Een leuk wist-je-datje waarmee u binnenkort ongetwijfeld de eindejaarsfeesten eens kan opleuken. Doe er uw voordeel mee! Dat ook – herkenningsapplaus tot op de bovenste rijen - “Slip slidin’ away”, “Mother and child reunion” en “Me and Julio down by the schoolyard” snel vielen kon voor ons niet verhullen dat het concert toch wat braafjes voortkabbelde in dat eerste uur. “The obvious child”, in 1990 de eerste singel na het eclatante “Graceland” succes, kwam middenin het concert gekruid met pittige drums voor ons dan ook als geroepen. Paul hield de zaal erna goed vast door een dubbeltje Simon & Garfunkel in te lassen: een mooi “Homeward bound” en het in coolere kringen wat respectloos tot Sarma muziek gecatalogeerde “El condor pasa (If I could)”. Links en rechts hoorden we Simon al eens een andere frasering nemen zonder gelukkig de respectieve song tot vallen te brengen. Het mooie “The cool cool river” (ook al uit “The rhytm of the saints”) met verrassend ritmische wendingen deed dat helaas wel en klonk voor een kransje sessiemuzikanten overigens onorthodox slordig. Gelukkig volgden erna “Diamonds on the soles of her shoes” (Simon insisteerde bij het zittende publiek om te gaan dansen) en “You can call me Al”, allebei wat voorspelbaar maar wel heerlijk ingekleurd door Kameroener Vincent Nguini op gitaar en Bakithi Kumalo die destijds ook tekende voor het originele basloopje van die laatste song.

Het scenario voor deze avond voorzag in drie bisbeurten. In het eerste luik pakte Simon uit met onder meer “Graceland”, het verrassende “Wheels” van Chet Atins en – toch kippenvel bij aanvang - “Still crazy after all this years” dat een te dwingende en veel te luide saxsolo meekreeg. Een door Vorst welwillend van extra stemkracht voorzien “The Boxer” (daags nadien krijgen we die “Lie la lie” met geen stokken meer uit ons hoofd) besloot het volgende luik waarna Simon in zijn eentje de avond in een muisstil Vorst afrondde met “The sound of silence”.

Simon toonde zich oprecht gelukkig met de staande ovatie waar de zaal hem aan het einde op trakteerde. We klapten overtuigd mee voor wat Simon ons die halve eeuw al allemaal schonk aan moois maar drukken vandaag nog meer dan gisteren de goed op CD gedocumenteerde eerdere concerten van de man tegen de borst. De magie die u daarop treft ging gisteren slechts bij vlagen door Vorst.

Deze blogpost is met fotoverslag ook verschenen op http://www.keysandchords.com/paul-simon--vorst-nationaal-brussel-01-nov-2016.html