Zita Swoon Handelsbeurs/Gent 22/11/07

Met zo’n 10 albums op de teller (alle tussendoortjes meegerekend) en nog meer jaren activiteit rond de figuur van Stef Kamil Carlens is Zita Swoon zonder discussie een vaste waarde geworden. Toen Carlens in ’95 dEUS de rug toekeerde leek het in eerste instantie artistieke zelfmoord maar intussen is met de muziek van Zita Swoon (en voorloper Moondog Jr.) duidelijk geworden dat hij zijn ei niet zou hebben gelegd gekregen in hetzelfde groepje van Barman: Carlens schrijft duidelijk een heel ander muzikaal verhaal dan zijn vroegere compagnon. Met een stijl die werkelijk alle richtingen uit kan gaan vind hij ook zonder Barman de weg naar een groot (en opvallend breed) publiek. Het eerder dit jaar verschenen album “Big city” mocht zich al terecht verheugen op lovende kritieken en ook de bijhorende concerten waren afgaande op de reacties en persberichten wederom van uitzonderlijke kwaliteit. Meer moet dat niet zijn om ons op een natte donderdagavond het huis uit te krijgen. Met “Me and Josie on a Saturday night” stelden Carlens en co ons bij het binnenkomen meteen op ons gemak. De Handelsbeurs hurkte zich gewillig dicht tegen het warme geluid van de groep aan. Hierin liggen tegenwoordig prominente rollen vervat voor toetsenman Joris Caluwaerts (het Hammond orgel in ere hersteld!), percussionist Amel Serra Garcia en het achtergrondkoortje van Eva en Kapinga Gusels. Deze twee oorstrelende dames zijn intussen zéér bepalend geworden voor het totaalgeluid van Zita Swoon. Zowat in elk nummer levert hun samenzang met Carlens fraaie momenten op. “I feel alive in the city” - een nummer dat klinkt als het perfecte medicijn tegen de stadsvlucht - was er zo ééntje van. Net als “Thinking about you all the time” is het ook zo’n parel van een nummer dat zich hardnekkig vastbijt in ons muzikaal geheugen; het is er trouwens sinds vorige donderdag niet meer uit te krijgen. Ook met “Dare to love” en een beklijvend gebracht “Big city” bevestigde de groep dat het recenter materiaal moeiteloos naast ouder en vertrouwder werk als “She=meeting Jesus” mag staan. Dat ZS nog lang zal herinnerd worden omwille van “My bond with you and your planet (Disco)” bleek duidelijk af te meten aan de extatische reacties die het nummer vooraan in de bissen teweegbracht. Bij het aanzwengelen van de beat begon de ondergrond van de Handelsbeurs zowaar mee te bewegen met het stampvoeten van de toeschouwers. In “Jintro & the great luna” ging Carlens als een door de duivel (of teveel vuurwater) bezeten indianenstamhoofd tekeer terwijl de groep het nummer naar een zinderende finale leidde. In alle eenvoud en zonder ook maar één grammetje sterallures bedankte Carlens na afloop de Handelbeurs om hem zo’n fijne avond te bezorgen. Met een applaus dat slechts traagjes verstilde is dezelfde boodschap in omgekeerde richting gegaan. Het was waarschijnlijk geen zicht maar ook wij straalden van geluk na een avond als deze.