Ondanks de nieuwe zangeres Elke Bruyneel hebben ze er bij Delavega alles aangedaan om de groep van 2 jaar terug zo ongeschonden mogelijk uit de personeelswissel te laten komen. Ook de verdere groei van de groep moest met alle middelen worden gevrijwaard. Het artwork van de nieuwe plaat toont ons dan ook een volwassen en mooi in het maatpak gestileerde groep die afgaande op de fotogenieke gezichten blaakt van zelfvertrouwen. Maar ondanks alle inspanningen waren wij, in tegenstelling tot bij debuut “Falling into place”, bij eerste beluistering van de nieuwe plaat alvast minder onder de indruk. Het geheel klonk nogal steriel en beklijfde minder in vergelijking met het materiaal waarmee Lize Accoe ons eerder (zelfs zonder handen tussen de benen) naar een ‘high’ wist te zingen. Afgelopen woensdag kreeg die nieuwe CD “The day after” live zijn vuurdoop in de Gentse Handelsbeurs. Voor ons meteen ook de eerste kennismaking met Delavega in nieuwe bezetting. Opener “La dernière gitane” was voor ons gesneden koek: alweer zo’n instrumentaal pareltje met oorstrelend detailwerk van gitarist Jean-Paul De Brabander. Het muzikaal bedje lag meteen mooi gespreid nog voor Elke het podium op kwam gewandeld. In een knalrode jurk verscheen ze wat aarzelend om meteen verzorgde versies te brengen van nieuwelingen “Once in a lifetime” en “On my mind”. Ondanks de wat onwennige houding waarmee Bruyneel op het podium stond voelde het toch als een geruststelling dat ook ouder werk als “Aspects of you” er zangtechnisch foutloos uitkwam. Het eerste echte piekmoment was de ronduit schitterende versie van “Little clouds”. Dit nummer zat de nieuwe Delavega live als gegoten en de beat die in het nummer vervat zit leidt ongetwijfeld naar een knaller van een remix. Ook de nieuwe singel “One time” was live een schot in de roos. Deze stijlvolle opvolger van “Little clouds” zal u de komende weken ongetwijfeld veelvuldig de revue horen passeren op Radio 1. De stem van Bruyneel is ongetwijfeld verwant aan voorgangster Lize Accoe; alleen mist de eerste nog een pak podiumvastheid. In de bindteksten kwam ze vaak niet verder dan het niveau van de gemiddelde Idool-finalist. Ook niet alle songs die Accoe mee op de plaat heeft geholpen kwamen er overtuigend uit: “Surely” was er minstens één van. Maar we willen niet eindigen in gemor. Met “The day after part I” kreeg Elke de zaal helemaal stil. Met een ferme krop in de keel ging de Handelsbeurs doorheen het refrein “If too many lies become true…”. Ook het tweede instrumentale moment “Charlatan” tilde de groep, wederom aangevoerd door De Brabander, naar een hoger plan. Het zal wel geen toeval zijn dat uitgerekend hij de man is aan het stuur op één van de vele mooie persfoto’s die te bekijken vallen op de site en in het boekje van de CD.
Er is – de eerder vermelde groei indachtig - nog wat werk aan de winkel: de set moet nog eens goed door elkaar geschud worden (die cover van Curtis Mayfield’s “Move on up” is overbodig) en Elke zal bij gebrek aan echte podia de eerstvolgende maanden nog wat moeten verder oefenen op de keukentafel. Het concert in de Handelsbeurs krijgt aldus de stempel van ‘uitstekende generale repetitie’ mee; voor de topmatchen (festivalzomer 2008?) is Delavega het aan zichzelf verplicht om de lat hoger te leggen.
No comments:
Post a Comment