In thuishaven New Jersey is Springsteen nog steeds een ‘local boy’ maar voor de rest van de wereld is hij inmiddels een halfgod geworden. Zijn Belgische volgelingen leken echter wat last te hebben van de dalende koopkracht want wat aanvankelijk een stadionconcert in Brussel moest worden draaide door een ongewoon trage voorverkoop uit op het enige indoor concert van dit tweede Europese luik van de “Magic”-toer. Gezien de kwalijke reputatie van het Boudewijnstadion kunnen we niet zeggen dat we daar echt rouwig om waren.
Toen eind vorig jaar The Boss al eens halt hield in Antwerpen waren de goede recensies niet op één hand te tellen. Er werd kwistig omgesprongen met sterren en ook woorden schoten tekort om het concert van een haast magische bijklank te voorzien. Aan zoveel journalistieke vastberadenheid durfden wij niet te twijfelen en trokken laatst aldus vol verwachting naar de Scheldestad voor het tweede Belgische Springsteen concert in amper zes maanden tijd. Bij gebrek aan plaats op het middenplein moesten we ons in de voorverkoop tevreden stellen met een zitje onder het balkon. Een grandioze afknapper bleek in de maak want bij openingsnummer “So young and in love” ging het geluid een op voorhand verloren strijd aan met het beton van het sportpaleis. Om U een idee te geven: de drums van Max Weinberg klonken alsof ze automatisch waren ingesteld op een doorsnee voetbalstadium. Gelukkig vonden we een verloren hoek achteraan in de zaal die ongemoeid werd gelaten door een elders (t.h.v. de trappen) zéér ijverig acterende security. Desondanks ontsnapten we ook daar maar ten dele aan de belabberde akoestiek. Dat het concert toch nog uitdraaide op een uitstekende avond is geheel de verdienste van Springsteen zelf die met een onuitputtelijk enthousiasme en een karrenvracht uitstekende songs het sportpaleis in zijn broekzak stak.
Toen in “Promised land” de sax van Clarence Clemons in duel ging met de mondharmonica van The Boss waren we alvast nog een zorg kwijt: ‘Big man’ Clemons sloft traag over het podium maar heeft gelukkig nog steeds hetzelfde longvolume. Dat er nog meer goed volk in de E-street Band zit werd bevestigd in “Magic” dat Bruce enig mooi bracht met zijn violiste Soozie Tyrell. Het van Jimmy Cliff geleende “Trapped” was niet alleen de enige cover van de avond maar gaf het concert ook een onverwachts hoogtepunt. Hetzelfde kon worden gezegd van “Because the night” en “Fire”. Deze 2 nummers passeren haast dagelijks onopgemerkt op eender welke Radio Nostalgia in de versie van respectievelijk Patti Smith en The Pointer Sisters maar werden door de meester zelf in Antwerpen nog eens van hun oorspronkelijke glans voorzien. Omdat bij lang toeren een mens alert moet blijven en graag eens verrast wordt zocht Springsteen in het publiek suggesties voor de setlist van de avond. Dit leverde hem handenvol kartonnen borden op. Daarop ondermeer het van “The Rising” afkomstige “Mary’s place”, een nummer dat werkt als het betere anti-depressivum. Van hondenhok naar stadium: het blaast werkelijk overal sfeer in. Toen een triomfantelijk “Badlands” werd ingezet veerde het ganse Sportpaleis recht en begon plots te dagen dat het concert reeds door zijn grootste deel heen was. Gelukkig plakten Springsteen en collega’s er nog bissen achter aan: “I’m a rocker”, “Born to run”, een magistraal “Thunder road” en (weer allen recht voor) “Glory days”. Het eindtotaal kwam zo op 25 songs en ruim twee en een half uur concert. Vele van die songs waren er voor Antwerpen niet altijd bij en zullen ook tijdens de komende concerten worden ingewisseld voor anderen; alleen slotnummer “The American land” (over de prille immigratie naar het beloofde land) is er overal bij.
Terwijl tijdens dit onvervalst country nummer onze metgezel al dacht aan een drafje richting buitendeur beloofden wij onszelf plechtig geen enkele toekomstige Springsteen avond meer aan ons te laten voorbijgaan. Ook de spijt dat we er al enkele hebben gemist kregen we de dagen erna maar niet uit ons hoofd.
Toegegeven: we zagen al heel wat concerten in niet al te beste geluidsomstandigheden maar dit was zonder twijfel het beste.
No comments:
Post a Comment