The Black Box Revelation Vooruit (Balzaal)/Gent 27/11/08

Wie durft te beweren dat, sinds het ontstaan in 1978, Humo’s Rock Rally geen rol van betekenis heeft gespeeld in het lanceren van nieuwe groepen verdient met pek en veren te worden rondgedragen op een zomerfestival naar keuze. Twee jaar nadat het Dilbeekse Black Box Revelation er tweede werd (na The Hickey Underworld) mag 2008 voor hen de boeken ingaan als een ‘boerenjaar’. Hun debuutplaat “Set your head on fire” werd lovend onthaald, 4 singels ervan vonden vlotjes de weg naar de StuBru playlist en ook de namen van onze grote festivals staan al te blinken op hun CV. Voor Jan Paternoster(19) en Dries Van Dijck(17) lonkt zelfs het buitenland nu ze zopas in Engeland zijn ingelijfd in hetzelfde boekingskantoor van (om er maar enkelen te noemen) Neil Young, Bob Dylan, Pearl Jam en The Who. Ook in de US of A hebben ze al een ‘agent’ zitten die voor hen de toekomstige boekingen vlijtig zal noteren. Vooraleer ze (hopelijk) de baan op gaan met de groten der aarde kwam het duo nog eens groot wezen in de kleine maar tot de laatste vierkante meter uitverkochte balzaal van de Vooruit. Eén uur lang (zowat de ganse plaat en twee nieuwe songs) predikte de groep het soort rock waarbij , als moet worden gezocht naar ijkpunten, alleen de echte groten kunnen worden geciteerd. Als moeder Paternoster 20 jaar geleden ergens backstage heeft gelopen op een Iggy Pop concert hoeven wij geen verdere details. Wie donderdag de ogen sloot hoorde een paar volbloed Pop stembanden. Voor drummer Dries Van Dijck zoeken we de connectie in Led Zeppelin sferen (John Bonham). Als U een kast vol platen heeft van de Rolling Stones en The Stooges schuift U deze zwarte doos er probleemloos tussen. Ook wat blues in de collectie strekt tot aanbeveling. Paternoster laat zijn gitaar immers afwisselend zalven (“Never alone always together”) en slaan (“Set your head onfire”) terwijl Van Dijck een stevig fundament legt waarop – zo was al voelbaar in de nieuwe songs - nog heel wat klassiekers kunnen gebouwd worden. Met z’n tweeën creëerden ze een imposante ‘wall of sound’ die voor de Balzaal al een schoenmaatje te groot leek. Ook het licht dat boven hen ging was op maat van de grotere concertzaal, een verdieping lager dan de balzaal. Enigszins schuchter bedankte Paternoster tussendoor het publiek. Af te lezen aan wat handbewegingen had die vermoedelijk wat meer publieksparticipatie verwacht al loog het overweldigende applaus na slotnummer “Set your head on fire” er niet om. 2 bisnummers verder legde diezelfde Paternoster zijn gitaar nog nagalmend neer op het podium. In zijn kielzog verdween ook Van Dijck in de coulissen van de Vooruit. Dat er voor deze jonge snaken buitenlandse interesse is lijkt ons met zoveel talent niet meer dan normaal.