Hun eerste cd stond al bol van de seventiesrock en ook op de tweede lijkt de moderne tijd maar geen vat te krijgen. Wie het Australische Wolfmother beluistert flitst zichzelf dus minstens drie decennia achteruit. Het stond het debuut alvast niet in de weg om tal van onderscheidingen binnen te halen en zich via een miljoenenverkoop wereldwijd meerdere malen om te zetten in edelmetaal. De opvolger "Cosmic egg" kende door personeelsproblemen (2/3 van de groep stapte eruit) een wat vertraagd wordingsproces maar heeft met singel nummer drie eindelijk onze aandacht beet. "White feather" heeft een Black Crowes en Kravitz 'touch' meegekregen die de oude Zeppelin en Purple restanten van plaat 1 wat onder de mat vegen. Een lel van een gitaarsolo doet de rest! Een singel waar Peter Van De Veire destijds op StuBru het woord 'vetgeil' voor heeft uitgevonden.
No comments:
Post a Comment