Die nominatie voor ‘Solo vrouw’ op de MIA’s – gewonnen door
Selah “Ik heb helemaal niets gedaan dit jaar maar toch bedankt” Sue – zal ten huize Bedert toch deugd hebben gedaan. Met inmiddels drie
fraaie platen achter haar naam en enkele songs van haar hand die stilaan tot
het collectieve (Vlaamse) muziekgeheugen gaan behoren is ze immers ver genoeg verwijderd
van de categorie ‘beloftevolle debutantes’. De naam Bedert lijkt dus gevestigd
te zijn, een volgelopen zaal gisteren als zoveelste bewijs.
Bedert gaat momenteel in kleinere bezetting langs zalen van
beperktere omvang. Bij De Vieze Gasten in Gent trad ze aan in duo bezetting met
haar vaste gitarist, de ook van Gorki bekende Thomas Van Elslander. Het toeren
gaat nog steeds verder onder de vlag van het ruim een jaar oude “Iets dat niet
komt”- album. De setlist, alleen ditmaal zonder de ruggensteun van een full
band, leek dan ook nagenoeg identiek als in de Gentse Handelsbeurs 3 maanden
terug. Op dat punt, en zeker in de gewijzigde omstandigheden, hadden voor ons enkele
andere songkeuzes toch het verrassingseffect wat kunnen verhogen. Bedert, zoals
in onze inleiding gesteld, is immers geen debutante meer; haar publiek dus ook
niet. Bijgevolg hoorden we ook enkele stilaan vertrouwde tussenkomsten voorbij komen:
bij aanvang “dat het geen vrolijke avond zou worden”, het verhaal van het Antwerpse
ex-lief (“Janker”), “Zijn er koppels in de zaal waarvan iemand ook wel eens aan
een ander durft te denken?” (“Balans”), “of mensen met een slecht lief?” (“Radiostilte”)
en voor slotnummer “Altijd nooit meer” het rondje ludiek ingeklede bedankingen
(moge die lichtman nu maar snel van het straat af geraken…). Dat Bedert dit gelukkig
keer op keer brengt - en dat kunnen we als regelmatig bezoeker van haar
concerten wél stellen - met een ontwapende frisheid strekt wel tot eer. De zaal
liet gisteren alvast veel goed geluimd gekir en instemmend gelach horen bij
zoveel inkijk van de West-Vlaamse. Het songmateriaal werd ondertussen mooi
verzorgd gebracht met (alweer) een geweldige Van Elslander in méér dan zomaar een
nevenrol. Hoe die man vindingrijk op gitaar arrangementen weeft door de songs
van Bedert, vaak wat afstekend tegen het streelzachte stemgeluid van haar, vinden
we erg knap. De avond schoof voorbij in een gezellige sfeer, buiten randje
vrieskou, binnen goed warm gehouden door het beste wat “Iets dat niet komt” te
bieden heeft. Helemaal inpakken deed Bedert pas in de bissen. Een nieuwe song stelde
gerust over de voorbereidende werkzaamheden voor een volgende plaat en het 2e
lied van de avond geïnspireerd op het trieste verlies 3 jaar terug van nichtje Catherine aan
kanker kneep onze keel finaal dicht. In de ooghoeken voelden we
bij “Afspraak (voor Catherine)” zelfs wat traanvocht. Dat dit nummer van Bedert
over enkele decennia massaal naar boven zal worden gestemd in de ‘100 op 1’ is voor ons een aan zekerheid
grenzende waarschijnlijkheid. Dat iets zo triest zo’n pracht van een door
Bedert gisteren erg doorleefd gebracht nummer oplevert… We zijn er nog niet
goed van.
Een blik op Bederts site (check de andere data!) leert dat
er ook huiskamerconcerten vermeld staan. Met een reprise van wat we bij De
Vieze Gasten hebben gehoord, of om nieuw werk uit testen, mag ze altijd
langskomen. We schuiven er graag ons meubilair voor opzij. Op eenvoudig verzoek,
beste Hannelore, spelen we onze coördinaten met graagte door.
No comments:
Post a Comment