In 2009 was het voor Noel Gallagher duidelijk dé broedertwist te veel want wat niemand aanvankelijk au serieux nam was voor de
oudste van de twee plots menens: het einde van Oasis. Sindsdien gaat er geen
maand voorbij of ergens duiken wel nieuwe speculaties op over een mogelijke
reünie. Laatst nog toen Liam met een backstage pass voor een concert van grote
broer op Twitter verscheen. Of het er ooit nog van komt is hoogst
onvoorspelbaar geworden zeker nu ook Noel’s vogels een alsmaar hogere vlucht
gaan nemen. Het concert in de AB was in een mum van tijd uitverkocht en diens
nieuwe plaat "Chasing yesterday" wekte alvast meer interesse en airplay op dan de laatste 3 Oasis
releases samen.
In de AB liet Noel zich in het voorprogramma voorgaan door
Paul Newsome. Newsome gaat al met de Gallaghers mee van in de Oasis begindagen.
Bovendien werd hij samen met zijn band Proud Mary als eerste getekend
op Noel's Sour Mash label. In de AB benutte hij het half uurtje speeltijd om zijn
solodebuut “Electric + palms” onder de aandacht te brengen. Jammer dat Newsome
semi-akoestisch aantrad met 2 sobere begeleiders waardoor zijn songs de slagkracht van de plaat misten. Voor een
stilaan vollopende AB was Newsome dan ook niet meer dan behang bij het eerste
biertje van de avond. Dat veranderde snel – daar ging die pint de lucht in! –
toen de High Flying Birds met Noel als laatste het podium van de AB opkwamen.
Een recht-toe-recht-aan “Do the damage” hitste de volle AB meteen goed op. Ook
het zwierige “(Stranded on) The wrong beach” en vooral “Everybody’s on the run”
(beiden uit Noels’ debuut) werden enthousiast – haast extatisch - ontvangen.
Die laatste zette trouwens voor het eerst in het concert een zangfeest in gang
dat nog overweldigender zou worden opgevolgd bij de later in de set gedropte
Oasis-classics (“Champagne supernova” en 2e bis “Don’t look back in
anger”). Ook minder voor de hand liggend maar wel verrassend sterk gebracht
Oasis materiaal als “Fade away” en “Digsy’s dinner” (allebei uit de
Oasis-beginjaren) vonden zondag de weg
naar Noel’s live set. Voor de buslading Britten die van over het kanaal tot in
Brussel waren afgezakt om ons in de AB gezelschap te houden kon de blijdschap alvast
niet op met die 2 oudjes. Maar de rest van wat Noel op het menu had gezet, een
hele hap uiteraard uit “Chasing yesterday”, deed er niet minder om. “The dying
of the light” en “Riverman”, allebei met een glansrol voor de prima Tim Smith
op gitaar, vormden 2 dromerige rust- en hoogtepunten mooi versterkt met visuals
en live beelden op een podiumbrede videomuur achter de groep. Uitstekend bij
stem (Luchtweginfectie? Wie? Wat? Waar?) en aanvankelijk alleen zijn stoïcijnse
“cool” demonstrerende, ontdooide Noel gaandeweg toch tot een praatvaardige
frontman in Brussel. Daarmee was alvast het belangrijkste minpunt ten opzichte
van onze vorige ontmoeting rechtgezet. Met het ook al kort voor de split in
Werchter 6 jaar geleden groots klinkende “The Masterplan” werd ook eergisteren voor
een overweldigend slot van een uitstekend concert gezorgd.
Zoeken naar zwakke momenten was na afloop als politiek gewaagde
statements van onze voormalige minister-president oplijsten: we konden er geen
enkele bedenken. Ooit loste Oasis een live album grootsprakerig getiteld “Familiar
to millions”. Noel is alvast aardig op weg dit op zijn eentje ook voor mekaar
te krijgen.
No comments:
Post a Comment