Monday, November 21, 2016

Glen Hansard De Roma/Antwerpen 18/11/16

Met The Frames en The Swell Season had de Ier Glen Hansard al wat naam gemaakt de voorbije 2 decennia maar zijn ster lijkt onder eigen naam nu pas echt overal rijzende. Met een gedenkwaardig concert op Werchter afgelopen zomer – de man kreeg in de namiddag anderhalf uur speeltijd toebedeeld en stak de tent helemaal in zijn broekzak – lijkt nu ook bij ons de deur opengegooid te zijn naar een groter publiek. Nochtans, met enkele awards op de schouw (vooral voor filmscores) en een persoonlijk adresboek dat – even scrollen hier… - onder de ‘D’, ‘S’ en ‘V’ respectievelijk de namen Dylan, Springsteen en Vedder bevat kan bezwaarlijk worden beweerd dat Hansard nu plots uit het niets tevoorschijn komt. Onbekend was in zijn geval zeker onbemind, dat weten we nu want Hansard’s songcatalogus, alleen of in groepsverband, bevat nu al een ontelbare hoeveelheid parels.
Na die ook door ons fel gesmaakte Werchter passage konden we het niet laten om ook op post te zijn in De Roma te Antwerpen voor de man ’s najaarstoer die met slechts een handvol data in Europa gelukkig ook nog eens bij ons halt hield.
Enkele dagen na het overlijden van Leonard Cohen liet Hansard op Twitter weten dat Cohen’s bandurria speler Javier Mas hem zou vergezellen langs alle Europese concerten. “Geen betere manier om het heengaan van Cohen te verwerken dan samen zijn muziek te spelen” liet Hansard in De Roma uit eigen mond optekenen. Het concert stond dan ook  erg in het teken van Cohen, te beginnen bij opener “Bird on a wire”. Even voordien had violist en Frames lid Colm Mac Con Iomaire wat solowerk mogen voorstellen dat, instrumentaal gebracht, vanzelfsprekend erg filmisch klonk en als voorprogramma vooral de verdienste had ons in een opperbeste Ierse stemming binnen te loodsen. Al was de klank in De Roma – misschien wel de mooiste zaal in dit land - verre van optimaal, al snel wist Hansard uit te pakken met songs die mikten op ons traanvocht: “My little ruin”, “Bird of sorrow” en “When your mind’s made up”. Dat laatste nam Hansard destijds op met Marketa Irglova als The Swell Season. In de Roma werd die 2e stem door pianiste Romy feilloos overgenomen. Telkenmale die 2 de microfoon gezamenlijk inzongen werden we als bij toverslag een stuk zachtaardiger. Dat kon helaas niet van enkele brulapen in het publiek worden gezegd die heen en weer riepen om de stilte tijdens het concert intact te houden. Gelukkig drukte Hansard (ook een acteur, laat ons dat niet vergeten) dat beetje verzuring snel de kop in met een vertelling die ons meenam naar een bar met bevallige dienster waar 2 mannen, haar ex en hemzelf, aan de toog hingen. Wellicht zal die “Renate” er wel mee kunnen leven dat ze door Hansard, die notabene bij haar bot ving, in een naar haar genoemd prachtnummer voor eeuwig is vastgelegd. Het nummer kon trouwens zo tussen het beste van Van Morrison plaatsnemen, nog zo’n held van Hansard die hij in Antwerpen ook eer betuigde met een uitstekend vertolkt “Astral weeks”. Misschien wel de meest verrassende cover van de avond zat verstopt in een Frames nummer. Middenin “Star star“ vulde De Roma zich met trots toen uitgerekend “Hotellounge” van Antwerpenaren dEUS plots voorbijkwam. Dat ook naar Hansard’s aanvoelen beide groepen in de nineties erg aan elkaar verwant waren werd hierdoor nog eens extra in de verf gezet. In de bissen bracht Hansard nog extra hulde aan Cohen. Met de spot vooral op Javier Mas gericht kregen we doorleefde versies van “Famous blue raincoat” en een op de rand van het podium zonder versterking gespeeld “So long Marianne” waarbij de zaal het refrein instant meezong.
Glen Hansard behoort voor ons na afgelopen jaar tot een select kransje namen die, in de Roma maar liefst 2,5 uur, zo begeesterend kunnen performen dat een mens een avond lang zich persoonlijk aangesproken voelt. Hier en daar, zoals op straat waar de Ier ooit op tienerleeftijd is begonnen, durft het geheel – met 11 begeleiders die even gepassioneerd staan mee te spelen – wel eens wat rammelen maar nergens verliest het zijn ziel en oprechtheid. Alleen zo komt een mens bij een concert dat alvast voor ons niet één dip kende.

No comments: