Novastar (solo) + Geike CC De Stroming/Sleidinge 9/01/20

Opnieuw voor de opening spot van een Werchter afgeleide worden gevraagd (Boutique) was vorig jaar voor Novastar net als aan Philippe Gilbert vragen om in Luik-Bastenaken-Luik achterin het peloton te blijven hangen. Niet écht een blijk van respect, vinden we, voor een man die ons een dozijn Belpop klassiekers schonk en het aan zo’n status verplicht is hogerop een affiche te worden uitgespeeld, of gewoon niet. Nu de laatste plaat ‘In the cold light of Monday’ wat over zijn aandachtspiek heen is loste Zwegers recent niet alleen een akoestische versie van diezelfde plaat maar staat hij komende maanden ook maar liefst 40 keer geboekt in Vlaamse en Hollandse theaters voor een solotoer. Zweegers verklapte de volgelopen zaal dat Sleidinge met slechts één try-out eraan voorafgaand de eer van een première had gekregen. Niet dat zoiets, buiten meer dan gemiddelde nervositeit bij alle betrokkenen, enige meerwaarde oplevert maar kom, het is het gedacht dat telt.

Voormalig Hooverphonic chanteuse Geike Arnaert wordt na veel studiotijd te hebben gedeeld met Zweegers voor haar 2^e soloplaat ‘Lost in time’’ nu ook als voorprogramma door hem mee op sleeptouw genomen. Al haar nummers moesten het in Sleidinge wel zonder de mooie arrangementen van de plaat stellen en zaten in het korset van Zweegers’ elektrische piano niet altijd even comfortabel. Arnaert viel echter op niet één valse noot te betrappen maar ons écht raken deed ze pas aan het einde van haar setje bij ‘Offshore’ en het wondermooie ‘All over’ dat ze perfect in de melodielijn fluitend kon besluiten.

Gelukkig heeft Novastar een songcatalogus én fantastische stem mee om U tegen te zeggen want met slechts enkele spots en Zweegers met gitaar of achter zijn elektrische piano leek het even alsof de aankleding van deze solotoer het eerste slachtoffer was geworden van de Vlaamse cultuurbesparingen. In tegenstelling tot de spraakwaterval die we enkele jaren terug nog op het podium van de Gentse Minard aantroffen kregen we in Sleidinge, behalve een musicerende, toch vooral een stille Joost. De wat zenuwachtige natuur van de man – knopje aan de piano goed zetten, gitaar hogerop duwen, schuiven met de pianostoel, een gevecht leveren met de microfoonstandaard - zorgde er echter voor dat het dit soloconcert aan rust ontbrak. Dat lukte nog met het dromerige ‘Light up my life’, een intiem ‘Mars needs woman’ en het immer fantastische ‘Because’, maar opvallend minder met ‘Never back down’ en  ‘When the lights go down on the broken hearted’ die beiden iets te krampachtig poogden vast te houden aan hun oorspronkelijke vorm in plaats van er net van te worden ontdaan. Zweegers zat met schrik, zo liet hij horen in de bissen, dat hij niet levend uit Sleidinge zou weggeraken zonder “Wrong” te spelen. We mogen hopen dat hij dat niet meent want zoiets is nefast voor de motivatie om je eigen classics fris te houden, met inbegrip van ze ook eens achterwege te mogen laten. Zo passeerden ‘Caramia’, ‘Lost and blown away’ en, jawel, ook ‘Wrong’ in het soort pro forma uitvoeringen waar we liever zouden voor passen. Geef ons dan maar een royale hap (‘Life is all’, ‘Home is not home’) uit die laatste plaat waar het hart van Zweegers momenteel nog iets harder voor klopt. Even was ook de gène bij Sleidinge te groot om in een sing-a-long op maat van een festivaltent voor “The best is yet to come” mee te stappen. Dat was dan weer nefast voor de feestvreugde. Het deed ons meteen besluiten dat Zweegers mogelijks nog niet de juiste vertaalslag van een Novastar concert naar de culturele centra beet heeft. Deze avond zou in Café De Stroming 5 sterren hebben gehaald maar bleef als geheel voor het gelijknamig cultuurcentrum dan ook wat onder de verwachtingen.