Black Pumas TRIX/Antwerpen 14/02/20

Met streams op alle digitale kanalen die lopen in de miljoenen, een singel (‘Colors’) die op alle frequenties welkom is en een Grammy nominatie vorige maand voor Best New Artist is er momenteel geen houden aan de Black Pumas. Zanger Eric Burton buskte tot voor enkele jaren nog van Austin tot Santa Monica maar verbond zijn lot in 2017 aan dat van gitarist/producer Adrian Quasada. Met een gemeenschappelijke voorliefde voor soul en een talent om in die traditie ook zelf songs te schrijven met een tijdloos randje (dat eerdergenoemde ‘Colors’) leverde dat kort voor de zomer van 2019 een titelloos debuut op dat schreeuwde om te worden opgepikt. Duidelijk ook bij ons want nadat de groep in november nog de AB Club had uitverkocht – dat gaat met zo’n 200 man nog vlot natuurlijk - bleek afgelopen vrijdag – naar schatting maal 5 - de grote zaal van het Antwerpse TRIX al te klein voor alle geïnteresseerden. En dat het daarbij niet zal blijven weten we nu al. Zelf moesten we trouwens ook met enkele honderden ons geluk beproeven op doorverkoopsite Ticketswap om er nog in te geraken.

Is het een trend of eerder een toevalligheid dat zoiets zich vaker bij ons voordoet? Feit is dat we nu al enkele malen een bandlid van de hoofdact voorgeschoteld hebben gekregen als voorprogramma. In het geval van Black Pumas toetsenman Jaron Marshall, man alleen met keyboard en laptop, was dat best sympathiek maar om ons écht wild te krijgen is er méér nodig dan een aanstekelijke groove en wat voorstudies van een handvol nummers. Ook: wie nadien goed luisterde hoorde veelbetekenend niet één idee van Marshall terug in de sound die de Black Pumas momenteel naar een alsmaar talrijker publiek loodst. Daarin stellen Marshall en nog 4 andere Pumas zich immers geheel ten dienste van het duo Burton en Quasada die als laatsten het podium op wandelden. Dat hun debuutplaat 2 jaren had mogen rijpen in tal van clubs in en rond Austin was hoorbaar te merken aan het solide samenspel. Je voelde meteen: dit groepje vindt elkaar nog vlotter dan een nest mollen die (liefst…) de tuin van uw buurman uitgekozen hebben om sierlijk om te ploegen. Bovendien beschikt Burton niet alleen over een indrukwekkende stem waarin u een dozijn Motown legendes herkent maar ook over het soort flair dat vlotjes concertzalen (“Make some noise Belgium!”) naar zijn hand weet te zetten. Ook een goed gearticuleerd “Dank U wel” en een wandeling door de zaal (‘Black cat’, ‘Fire’) troffen hiervoor raak.

Voor een groep met slechts één album op het palmares reden de Black Pumas, daarbij geholpen door enkele nummers die naast het debuut waren gevallen, in Antwerpen verrassend genoeg het gat naar een voldragen concert van anderhalf uur moeiteloos dicht. En met ‘Sitting on a dock of the bay’ pakten ze ook met die ene knappe cover uit die ook jaren nadien dit concert bij ons Pavlov’s gewijs in herinnering zal weten te brengen. Maar dat alles moet het in dit verslag toch afleggen tegen ‘OCT 33’, ‘Know you better’ en ‘Touch the sky’ die in Antwerpen voor minstens evenveel indruk zorgden als de inmiddels bekende singels (‘Fire’, ‘Black moon rising’) uit dat debuut. Wat ons naadloos bij ‘Colors’ brengt, het nummer dat Burton van zijn universele thematiek voorzag terwijl hij een tijdje terug van een zonsondergang aan het genieten was en ook in Antwerpen aanzette tot een collectieve samenzang. We hebben al zalen na zo’n slotnummer, wachtend op bissen, weten stil vallen maar dat was voor deze Black Pumas in Antwerpen allesbehalve het geval. Het daags voordien geloste ‘Dirty Dirty’ had duidelijk amper kennismaking nodig om in het eerste refrein al door een volle zaal te worden mee gescandeerd. "Game, set and match" was het pas nadat Burton op zijn ééntje ‘Sitting on a dock of the bay’ had gebracht, ook met de vocale hulp van een vol TRIX, dat kon u al raden wellicht.

Wie deze heren, nu ze door hun steile opmars mogelijks een zeldzame soort dreigen te worden, nog eens van dichtbij wil zien rept zich best naar Werchter, waar de groep weliswaar onder hun potentieel geprogrammeerd staat op het kleinste podium (The Slope op donderdag), of verzekert zich best nu al van een kaartje voor de AB in het najaar (13/11).
Wij doen alvast een gokje: als er aan het eind van dit muziekjaar achterom zal worden gekeken zouden deze Black Pumas wel eens veel genoemd kunnen worden.