Helemaal hetzelfde is het natuurlijk nog niet maar onze muzikale helden gaan zien voelt stilaan toch ook een beetje als naar het werk gaan, een woonzorgcentrum voor ouderlingen. Met Walter Trout stond vorige zondag immers alweer een krasse zeventiger op ons programma. Het scheelde nochtans weinig of de Amerikaan was 8 jaar geleden al door de hemelpoorten gepasseerd omdat zijn lever het begon te begeven nadat de drankduivel ook voor hem veel te lang een bondgenoot was geweest. Alleen een transplantatie kon op korte termijn – net lang genoeg ook voor wat broodnodige fundraising - nog redding brengen. Trout spartelde helemaal doorheen een maandenlange revalidatie en kreeg, samen met die nieuwe lever, klaarblijkelijk ook een pak inspiratie mee ingeplant die zijn weg heeft gevonden naar zijn latere platen. Er zijn veel concerten waar we in dit (gezegende concert-)jaar naar uitkeken, deze Walter Trout in De Casino was er zeker één van.
Zonder een voorprogramma waren het de boxen in het café van
De Casino die ons in de stemming moesten brengen voor deze avond. Daaruit pikte
ons oor in de achtergrond Stevie Ray Vaughan op – altijd genieten - maar ons
blueshart ging pas echt beduidend sneller slaan toen een verdieping hoger Trout
en zijn 3 begeleiders het podium opkwamen om zich in ‘I can tell’ meteen lekker
los te spelen, een meer dan geruststellende opener overigens die de goesting
voor het vervolg alleen maar opdreef. Met keuzes te maken uit een duizelingwekkende
discografie leek Trout voor deze concertreeks toch vooral ook (terecht) trots
op zijn recenter plaatwerk. Uit het onvolprezen ‘Ordinary Madness’ van twee
jaar terug selecteerde hij slechts de singel (‘I wanne dance’) maar daar stond wel
een lading knappe songs uit zijn jongste album ‘Ride’ tegenover. De gebalde
bluesrock van ‘Ghosts’ en ‘I worry too much’ (“about my liver how long it’s
gonna last”) verpakte overduidelijk de man’s actuele kopzorgen terwijl het
titelnummer met herinneringen aan een jong leven naast de spoorweg wat extra
vaart aan het concert gaf. Ook het doorkomen van lange nachten bleek met een
slepend ‘Waiting for the dawn’ in Sint-Niklaas andermaal een discipline te zijn
die best in blueshanden wordt gegeven. Bij al dit fraais soleerde en zong Trout
in Sint-Niklaas zo goed dat bij ons stilaan de overtuiging groeide dat zijn
levensreddende ingreep van enkel jaren terug op een zelfde hoogte mag komen te
staan als één van de vele miraculeuze genezingen die al in Lourdes zijn
gedocumenteerd. Trout telt duidelijk zijn zegeningen en daar rekent hij ook de
ontmoeting met zijn (latere) echtgenote bij. Op een blues treffen in Denemarken
overtuigde hij haar in amper een uur om alles ginder achter te laten en de
Amerikaan over de plas te volgen. 32 jaar en 3 kinderen later zijn ze nog
steeds een echtpaar vertelde Trout niet zonder trots in De Casino. Met een
verleden bij Canned Heat en John Mayall was Trout in die jaren de coming
man in het blues departement, al geraakte hij moeilijk uit de schaduw van enkele grote namen die toen commercieel meer dan hem de wind in de rug hadden, en ook
een betere lever misschien. Het respect van z’n collega’s is nochtans
wederzijds want op één van zijn recente platen, toepasselijk getiteld ‘We’re
all in this together’, leverden ze één voor één allemaal een bijdrage.
Misschien mist Trout tot nog toe wel dat ene nummer dat hem collectieve
erkenning zou moeten opleveren, of het zou ‘Say goodbye to the blues’ moeten
zijn dat in Nederland alvast tot beste bluesnummer aller tijden is verkozen en
ook in Sint-Niklaas voor een (gitaar-)hemels orgelpunt zorgde. Ook met ‘Prisoner
in a dream’ (uit zijn beginjaren als soloartiest) en het betere coverwerk in ‘Bullfrog
blues’ en ‘Red sun’ hoorden we een Trout die zich live moeiteloos naar het
niveau van een pak groten uit het genre optilde.
Met het langste deel van zijn carrière en leven achter zich is deze Walter Trout duidelijk nog niet van zin er een belegen slot aan te breien, getuige daarvan zijn laatste plaatwerk en nu ook deze zinderende blues avond. Ook iets waar we in onze werkcontext graag willen voor ijveren overigens.
No comments:
Post a Comment