PJDS draait al vele jaren mee in de Vlaamse rockscene. Helaas: erkenning op grote schaal viel hem tot op de dag van vandaag nog niet te beurt. We hebben sterke twijfels of dit alsnog zal gebeuren. Aan authentiek muzikantenplezier zal het echter niet gelegen zijn want dat viel er ten overvloede te merken als de man op het podium van de Gentse Feesten stond. Met een volume dat jammerlijk één langgerekte flirt aanging met de pijngrens stortte gastheer en gevolg zich vol overgave op een set boordevol zompige gitaarrock met hier en daar zware gitaarerupties van afwisselend De Smet zelve of trouwe bondgenoot Jeffrey Burton. Deze laatste is zondermeer een groot talent, heeft een vaste job bij Arno en klust al bij naast PJDS sinds de begindagen van het beloftebolle debuutalbum "Antidote"(1993). Van die plaat haalde PJ ook zijn openingsduo “Fire” en “Baby’s in the world” gevolgd door zijn ‘piece de resistance’ “August”. Een beetje een vreemde en weinig tactische aanpak van de set vonden wij want alle prijsbeesten (en belangrijkste herkenningspunten)waren immers meteen uitgedeeld! Het geheel leed bovendien erg onder het overmatige volume wat intimistische songs als “August” zeker geen deugd deed. Het voelde aan als stortbeton op een bloementapijt.
PJDS blijft tot nader order wat opereren in de marge van de Vlaamse rock: het ontbreekt hem jammer genoeg aan voldoende songs die de middelmaat overstijgen en ook live kan hij net iets te weinig boeien om de concurrentie aan te gaan. Misschien getuigt het daarom wel van goede carrièreplanning dat hij zijn eerder genoemde muzikantenplezier regelmatig ook ten dienste stelt van andere (televisie-) projecten.
No comments:
Post a Comment