Op enkele weken na is “Iets dat niet komt”, Hannelore
Bederts derde CD, een jaar oud. Dat de plaat niet alleen een mooie voortzetting
van haar oeuvre was maar ook nog eens enkele van Bederts beste nummers
herbergde overtrof tegen het jaareinde van 2013 onze verwachtingen, reden
genoeg dus om haar op de valreep nog toe te voegen aan ons eindejaarslijstje.
Geduldig hebben we al die tijd gewacht op nog eens een passende afspraak met
Bedert maar gisteren was het zover in de Gentse Handelsbeurs waar ze, met
slechts 3 op deze 32 data tellende theatertoer toch vrij exclusief, in full band bezetting aantrad. De overige
data worden immers afgewerkt in duo of met strijkers.
De avond werd ingeleid door And They Spoke In Anthems, een knappe groepsnaam die niet doet
vermoeden dat hier een éénmansproject achter schuilgaat. Arne Leurentop is van
origine Antwerpenaar maar verkoos, waarvoor hulde, een domicilie in het Gentse.
Maar er is méér, ja veel meer, zo hoorden en zagen we in de Handelsbeurs. Leurentop
behielp zich als one-man band met gitaren,
loops, wat toetsen, een basdrum en hi-hat door een half uurtje werk uit zijn voortreffelijke
eerste plaat “June”. Dat hij dit naadloos in zijn eentje voor elkaar kreeg
wekte al onze bewondering op, ook zijn songs (“The inventor of summer”, “Slow
down”) konden zich meten met werk van Novastar, Crowded House en Ben Howard. In
onze fantasie zagen we deze Leurentop al schitteren in het prestigieuze
#LaterJools op de BBC, onze spaarrekening erop verwed dat dit na Melanie De Biasio
daar ook hoge ogen zou scoren.
“Zou er in mijn bed nog iemand willen slapen als die alles
van mij wist?” is slechts één van het soort vragen dat Hannelore Bedert gisteren
aan haar publiek voorlegde. Dit uit “Losse schroeven” geplukte tekstlijntje zorgde
al vroeg voor de eerste (in een rij) koude rillingen. Dat er meerdere
stemmingen gingen worden opgeroepen in de Handelsbeurs was voor wie thuis is in
de platen van Bedert geen verrassing. Zelf kondigde ze de avond tongue in cheek - maar toch met het risico van de sfeer te
laten kelderen voor er al sfeer was - dan ook aan als “geen prettige”. “Ik doe
geen moeite meer mezelf te leren kennen. Dat wordt al uitgebreid genoeg door
anderen gedaan” had Bedert er net voor gezongen in opener “Alleen U”. Een mens
zou voor minder in plaats van luisteren beginnen nadenken in zijn theaterzitje.
Dat ze vervolgens ook nog eens op zoek ging naar ongelukkige koppels (“Radiostilte”)
of stellen waarbij één helft wel eens durft te fantaseren over een andere
partner (“Balans”) lijkt op het eerste gehoor niet echt bevorderend voor het luistercomfort
maar is net wat Bedert maakt tot wie ze voor ons is: inhoudelijk ver weg blijven
van de klassieke liefdesliedjes en doelbewust kiezen voor de andere, vaak minder
fraaie, neveneffecten. Dat ze in het maken van al dit moois niet alle krediet
voor zich wil houden liet ze ten overvloede horen in de Handelsbeurs. Het
scheelde niet veel of ze had naast haar uitmuntende en al jaren trouwe
begeleiders en vaste technici ook al het huispersoneel van de Handelsbeurs of
de chauffeur van de camionette waarin haar materiaal nog die avond diende te
worden ingeladen mee bedankt. Wanneer haar eigen partner (vormgever Stijn Sterckx)
aan de beurt was ging die tot algemene hilariteit, niet in het minst bij Bedert
zelf, naakt van de ene kant van het podium naar de andere. Dit dankmoment inclusief full monty – een “klein”
extraatje voor de zaal - koste ons
wellicht omgerekend 1 nummer op de setlist maar bedekken we, euh…, met de mantel der
liefde. Op 2 nummers na passeerde de ganse “Iets dat niet komt” plaat. Enkel “Janker”,
“Feest” en het wederom indrukwekkende “Altijd nooit meer”, 3 stuks uit haar
debuut, haalden nog de Handelsbeurs. Het moment dat wellicht het meest ontroerde
was “Afspraak (voor C.)” opgedragen aan een aan kanker overleden nichtje uit
haar familie. Als één nummer van Bedert over generaties heen zal getild worden is
het ongetwijfeld deze, een nominatie voor “Krop in de keel van
het jaar”-moment heeft ie al, verborgen track op haar laatste plaat.
Zoals te lezen hierboven, duidelijk een avond met vele
emoties maar toch helemaal Bedert. Met komende maanden in kleinere bezetting nog een reeks concerten langs culturele
centra hier ten lande (en Bij De Vieze Gasten in januari) zouden we het nu wel weten moesten we van u zijn.
No comments:
Post a Comment