Van een groep die – al zeker toen het hen commercieel voor
de wind ging - van bombast hun handelsmerk hebben gemaakt is een akoestische (best-of)
plaat op zijn minst verrassend te noemen. Jim Kerr bekende gisteren dat het
idee 20 jaar geleden al eens ter tafel was gekomen maar minstens even snel weer
werd opgeborgen. Nadat ze in 2014 een BBC radiosessie hadden gedaan en daar
positieve reacties op hadden ontvangen veranderden de Schotten echter van
gedacht want de heren weten inmiddels als geen ander dat ze vooral hun verleden
te soigneren hebben (“Noemt u eens één nummer van de Simple Minds na pakweg
1995?”). Dat viel overigens ook overduidelijk af te lezen aan de gemiddelde
leeftijd in een al maanden uitverkocht Kursaal in Oostende waar we gingen
checken of ze, live toch altijd een certitude gebleven die Simple Minds, in
akoestische versie ook overeind zouden blijven.
De net als Jim Kerr en co. uit Schotland afkomstige KT
Tunstall scoorde ruim 10 jaar terug met “Black horse and the cherry tree” maar
zag bij plaatwerk dat daarop volgde haar populariteit gestaag afnemen. Ook haar laatste “Kin” moet u aan de kassa
van de Standaard Boekhandel niet gaan zoeken. Tunstall nam de uitnodiging van Simple
Minds vorig jaar voor de opnames van die “Acoustic” plaat dan ook wellicht met
beide handen aan en ziet zichzelf nu mooi enkele maanden met hen mee toeren als
voorprogramma. Jammer dat ze daarbij slechts een half uurtje speeltijd
toebedeeld krijgt. Wél genoeg om haar troeven te demonstreren – goed in het
gehoor liggende pop-rock en die ene wereldhit – maar te weinig om écht van een
voldragen concert te kunnen spreken.
Simple Minds staken van wal met “New gold dream (81-82-83-84)”
dat ingeleid werd met een streepje synthesizer maar knap overging in het nieuwe
akoestische arrangement. De zaal veerde instant recht wanneer Kerr al meteen
een wandeling in de zaal maakte en daarmee het concert liet van start gaan in ware
bisnummerstijl. De aandacht werd daaropvolgend wel vastgehouden met “See the
lights”, “Glittering prize” en “Mandela day” al kon bezwaarlijk worden gezegd
dat de nieuwe uitvoeringen iets wezenlijks toevoegden aan hun origineel.
Sterker: ze onderstreepten dat er niets mis is met een beetje galm van tijd tot
tijd. Heel wat beter verging het “Chelsea girl” (uit 1979!) wat akoestisch zeker
een erg leuke hernieuwde kennismaking was in Oostende. “Big sleep” dreigde bij
ons even de daad bij het woord te voegen maar al snel was daar een geslaagd “Waterfront”
dat met “Someone somewhere in summertime” het Kursaal in een onvervalste trip
down memory lane duwde naar oude hoogdagen in het naburige Torhout. Op het
randje van zelfingenomenheid voelde Kerr dat hij de zaal helemaal in zijn greep
had. Hij vertelde honderduit tussen de nummers door en liet geen gelegenheid
onbenut om in de voorste rijen handjes te gaan schudden. Ook de begeleidende
muzikanten, Simple Minds is eigenlijk een duo geworden met Kerr en gitarist Charlie
Burchill, kregen ruim hun portie van de aandacht. Meest opmerkelijk was naar
ons aanvoelen zangeres Sarah Brown die het van The Call en Black Rebel
Motorcycle Club bekende “Let the day begin” naar een waar hoogtepunt zong. Gitarist
Gordy Goudie had zich ervoor ook mogen laten gaan op Bowe’s “Andy Warholl”. Om
de zaal helemaal naar het kookpunt te brengen eindigde de set op een massaal
meegezongen “Don’t you” en een nog geslaagder “Sanctify yourself” dat Kerr’s
voorliefde voor zwarte soul – we hadden voor het concert niets anders te horen
gekregen – uitvoerig etaleerde. Na een onopvallende Prince cover (“The cross”)
werd in de bissen terug KT Tunstall op het podium gehaald om de finale, naar eigen
zeggen van Kerr’s huidige vriendin die er enkele concerten voor Oostende bij
was, “helemaal tot leven te doen wekken”. Tussen “Promised you a miracle” en “Alive
and kicking” was het echter vooral Buffalo Springfield’s “For what it’s worth” dat voor de verrassing zorgde.
Deze akoestische Simple Minds zijn als een veggie barbecue. We
betrapten er ons op af en toe naar een goed stukje vlees te verlangen, maar
hey, barbecueën is wél altijd gezellig.
No comments:
Post a Comment