De zaterdagavond-affiche met Delv!s en Ertebrekers zorgde
hoedanook voor en aardig gevuld terrein al was van enige drukte geen sprake. Een
wachtrij (bonnetjes, drank, eten) was er onbestaande.
Presentator Geert Faes liet zijn enthousiasme de vrije loop
bij de aankondiging van Delv!s (❷),
een samentrekking van de familienaam van de Tiense zanger Niels Delvaux en
Elvis. Er bestond immers geen twijfel over dat iedereen op het plein zijn
aankomende nieuwe plaat in huis zou halen. Faes voelde zich in zijn stelligheid
wellicht gemakkelijkheidshalve gesterkt door het verzilverde hitsucces 2 jaar
geleden van singel “Come my way” en de bijval die Delv!s toen ook boekte op
zowat alle zomerfestivals. We voelden het toen ook: eindelijk hadden we in
Vlaanderen nog eens iemand die zich in de gouden driehoek van pop, soul en funk
overtuigend wist staande te houden. Dat bleek in Eeklo niet minder waar te zijn
al kwamen zanger en groep pas écht onder stoom als “Yeah yeah yeah” en “Come my
way”, bevrijd van alle technische mankementen en in de best denkbare mix, aan
het einde van het concert op het plein werden losgelaten. Alle inspanningen
vooraf van Delv!s om Eeklo aan zijn kant te krijgen vielen bijgevolg wat op een
koude steen maar met die nieuwe plaat afgewerkt en de groep rondom hem weer
helemaal ingespeeld verdwijnt het té hoge repetitiegehalte dat het
Herbakkersfestival voorgeschoteld kreeg zeker.
Beter verging het Ertebrekers
(❹)
die Eeklo met véél bijval de nacht inloodsten op een bedje van West-Vlaams en
een in de jaren tachtig gecrocheerd klanktapijt, wat in het zoeken naar de
eighties equivalent van “Paranoia” en “Eva Mendes” een leuke bonus(-quiz)
opleverde. Ook in de moeilijke evenwichtsoefening tussen muziek en humor kwamen
Ertebrekers in Eeklo geen enkele keer ten val. Het muzikale compartiment was
dan ook voor het volle pond veiliggesteld. Versterkt met een drummer en
gitarist/toetsenman kwam het trio Kowlier, Lesage en Jeffrey “Jefferson” Bearelle
in Eeklo immers nog meer tot hun recht dan op hun 2 platen al het geval was.
Daarmee lijkt ons het catalogeren van deze Ertebrekers als een guilty pleasure voorgoed voltooid
verleden tijd. Dat zowat alles uit “Otel” en (hun tweede) “Crème” in het
Meetjesland – niet gehinderd door de nood aan een méér West-Vlaamse tongval –
stevig werd meegezongen is beslist een goed tegenargument om nog méér autonome
regio’s bij te creëren. “Shimokitazawa” nog’es aan toe zeg!
No comments:
Post a Comment