De Staat (+ Almighty Mighty) TRIX/Antwerpen 8/11/19

U zal zich ongetwijfeld wel al eens hebben zitten vergapen aan een concert clipje van De Staat’s ‘Witch doctor’. Afgelopen zomer was het ook op Werchter prijs en vormde er zich in de massa tijdens het nummer een immense circle pit. De groep kan bijgevolg tijdens hun concerten niet meer om het nummer heen maar er is in De Staat gelukkig meer te beleven, véél meer, zo bleek bij de aanvang van een lang Wapenstilstand weekend in een al weken uitverkochte grote zaal van Trix. De Nijmeegse band kwam er hun vijfde album ‘Bubble Gum’ voorstellen nadat ze eerder dus ook met succes in Werchter waren gepasseerd.

Met ontelbaar veel spraakmakende concerten heeft De Staat zich in hun 10-jarig bestaan een benijdenswaardige live-reputatie bij elkaar gespeeld. In eigen land zitten ze inmiddels op Sportpaleis niveau en kregen ze dit jaar, na het wegvallen van The Prodigy, zelfs de prestigieuze headliners-spot op Lowlands toegeschoven maar buiten de landsgrenzen is er nog groeimarge. Dat De Staat alvast ook België wil annexeren is geen geheim. In zoverre er in Antwerpen sprake zou zijn geweest van enige weerstand, was die bij opener ‘Me time’ meteen ook gebroken. Ook ‘Downtown’ denderde door de zaal als was er tot ieders tevredenheid eindelijk terug een snelle treinverbinding tussen de Scheldestad en Amsterdam.

Muzikaal is De Staat niet onder één noemer te vatten. De songs hebben vaak aan één riff of strakke (techno) beat genoeg om zich via uw gehoorgangen naar binnen te werken. In vele van de gevallen zijn ze ook nog eens dansbaar (‘Peptalk’) of bevatten ze een sloganeske titel die tot meebrullen dwingt (‘Help yourself’). Ook aan humor biedt De Staat plaats ('Old Mc Donald don't have no farm no more'). Veel betekent het allemaal niet maar het is van een entertainende slimheid waar ieder serieux bij moet sneuvelen. Ook met een gimmick nooit ver weg en groepsleden, frontman Torre Florim op kop, die zéér expressief op een podium staan is bij De Staat de grens tussen concert en performance ook nogal flou. Maar dat het ook in Antwerpen aansloeg bewees het eenvoudig duodansje van Florim met Rocco Hueting tijdens ‘Picachu’.

Wie zich meldt voor een concert van De Staat is best uitgeslapen. De adempauzes waren in TRIX dan ook even talrijk als verdraagzaamheid predikende tweets van een oud staatssecretaris. En de apotheose waar het Antwerpse publiek anderhalf uur naar toeleefde zat uiteraard in de staart met een zaal die benedenvloers – op het oplopende deel is dat wat moeilijk – mooi in rondjes begon te stappen tijdens ‘Witch doctor’. Met ‘Devil’s blood’, ‘Help yourself’ en ‘Kitty Kitty’ kwam er een nog minstens even enthousiast onthaalde bisreeks achter die het offensief dat De Staat voor Antwerpen in petto had helemaal afmaakte. Daarmee ligt de weg voor een verdere zegetocht in Vlaanderen nu helemaal open lijkt ons.

Met een aftershow van Almighty Mighty in de aanbieding spoelden we na afloop van De Staat nog het missen van voorprogramma SHHT door. Almighty Mighty verschilt van een klassieke band omdat het in wisselende slagorde een onderkomen biedt voor tal van inlandse muzikanten. In de vorm die zich in het TRIX Café presenteerde herkenden we alvast Michélé De Feudis (van het ter ziele gegane Horses On Fire) en Ian Clement (Wallace Vanborn). De groep zette een gelaagd en veelzijdig geluid neer dat bij ons muzikaal verwantschap opriep met Moby en Foals (“Slow burner”). Dat eerste EP’tje is uw en onze aandacht zeker waard en ook live maakte Almighty Mighty geen onaardige beurt wat de nieuwsgierigheid naar een vervolg alleen maar heeft aangewakkerd.