Sam Fender La Madeleine/Brussel 6/11/19

Een jaar geleden speelde Sam Fender voor zo’n 200 m/v  in de Witlof Bar van de Botanique een concert dat we tot één van onze 10 beste van het jaar rekenden. Vooral de exposure van zijn ‘BBC Sound of 2018’ selectie had ons voor het talent van Fender wakker geschud en toegeleid naar een handvol knappe nummers die hij rond die tijd al streamend op de wereld had losgelaten en die zijn eerste Brusselse passage al ver boven de middelmaat van een debutant deden uitstijgen. Intussen belandde al dat fraais met nog meer songschrijversvlijt van Fender op een prima debuutplaat ‘Hypersonic Missiles’. De Brit uit Newcastle bezette er na release in september meteen de bovenste plek mee in de Britse charts en verkocht in eigen land prompt ook een reeks op stapel staande grote concerten uit. Om maar te zeggen: met dit Sammeke gaat het, al zeker in Groot-Brittannië, hard momenteel.

De buzz rond Fender heeft duidelijk ook al ons land bereikt want La Madeleine, topzaal trouwens vlakbij het Centraal Station, was reeds wekenlang uitverkocht. Even verderop in de kantoren van de AB ligt trouwens al een contract in de schuif voor een avond, volgend jaar in februari, met Fender in hun grote zaal.

Qua aanpak verschilde dit Madeleine concert niet erg veel van wat we een jaar geleden voorgeschoteld kregen in de Botanique alleen was de zaal en het publiek ditmaal groter. Het enthousiasme gulpte in dezelfde hoeveelheden van het podium en ook de ontwapende persoonlijkheid van Fender werd wederom met succes in de strijd geworpen. Nog steeds laat Fender ons geloven dat het succes hem wat overvalt maar – geen twijfel mogelijk – deze kerel en zijn entourage zijn er zich ten volle van bewust en genieten er ook met volle teugen van. Dat zorgde voor een concert dat met opener ‘Millenial’ snel vaart nam en met ‘Will we talk’ La Madeleine een eerste keer hoorbaar liet meezingen. Het anthem-gehalte ligt bij Fender dan ook hoog waarmee hij zich – we weten het, een mens moet voorzichtig zijn met vergelijkingen maar hier ligt het er dik op – inschrijft in de Springsteen traditie. “Uw helden ontmoet je het makkelijkst in de rechtszaal” grapte Fender, of bedoelde hij chords in plaats van court? We zullen het hem bij gelegenheid eens vragen.

Gegoten in good old dad rock als pasvorm zijn ‘Hypersonic Missiles (wat aanvankelijk de mist in ging en moest hernomen worden), ‘Play God’ en ‘Dead boys’ (over hoge zelfmoordcijfers) overigens ook inhoudelijk rake nummers. Met helden die makkelijk zijn (groot-)ouders kunnen zijn slaagt Fender er momenteel dan ook in om een genre dat stilaan naar het nostalgie circuit was verwezen opnieuw hip en sexy te maken.

Eerder wel doordacht dan een teken van bloedarmoede klopte het concert af op 60 minuten. Fender’s visitekaartje was hoedanook afgeleverd en liet Brussel achter met het gevoel alleen maar méér te willen van Engeland’s meest beloftevolle man van het moment. Nog méér dan in de door zijn begeleidingsband meegespeelde songs kwam de grote klasse vooral bovendrijven in de door Fender solo gebrachte songs. Met zowel ‘Leave fast’ (“or stay forever”, een quote opgepikt van een ouderling op café in zijn thuisstad) als toekomstige singel ‘Saturday’ legde Fender La Madeleine op indrukwekkende wijze het collectieve zwijgen op. Nog een talent trouwens dat hij gemeen heeft met alle groten die hij eert. Hou dit Sammeke maar goed in de gaten zouden we zeggen.