Villagers Het Depot/Leuven 18/11/19

Misschien wel de leukste titel van 2018 maar al zeker één van onze favoriete albums van dat jaar was ‘The art of pretending to swim’ van het Ierse Villagers. Volgende maand besluiten ze in thuisstad Dublin het lange toeren met deze plaat, Leuven was afgelopen maandag één van de laatste stops op het vasteland.

Niet alleen met die laatste maar ook met ‘Awayland’ en debuut ‘Becoming a jackal’ tellen Villagers wel meerdere sterke platen in hun amper 10 jaar oude discografie. Dat ze daarmee ook steevast in de running waren voor prestigieuze awards heeft van zanger Conor O’Brien ook een te respecteren songschrijver gemaakt. De man is voor Villagers overigens wat Joost Zweegers voor Novastar is. Technisch gesproken gaat het dus over een éénmansproject maar in Leuven stond overduidelijk een groep op het podium waarin O’ Brien de belangrijkste schakel is .

Het voelde wat vreemd aan te horen dat O’ Brien zijn laatste worp wat naar achter in de set had geduwd en voorrang gaf aan ‘Did you know?’ (uit een gloednieuw EP’tje ‘The Sunday walker’) en songs uit de 2 platen die ‘The art… voorafgingen. Op zich niet erg ware het niet dat ze in Leuven stuk voor stuk té vrijblijvend klonken. Met een beetje verbeelding zijn het nummers waarbij u – de ogen dicht - de sneeuw al ziet neerdwarrelen aan het vensterraam maar in Leuven voltrok dit fenomeen zich, toch al zeker bij ons, niet. Met een toerschema dat bijna anderhalf jaar in beslag genomen heeft kunnen we ons levendig voorstellen dat de klad er toch een klein beetje in komt, zeker nu het einde van de weg zo nabij is. Voor ons en uw betaald ticket onvergeeflijk maar – niets menselijks is ons vreemd - wél begrijpelijk. Pas op het half uur kwam het concert naar ons aanvoelen gelukkig toch beter op smaak met ‘Love came with all that it brings’ (…“including the fact that it stings” – ééntje om over na te denken). Ook al ontbeerde het nummer de blazers van op de plaat, hier loodsten Villagers zichzelf naar een hoogtepunt en ook erna bleef het tot aan de bissen met o.a. ‘Again’ en 'Long time waiting’ boeiend genoeg om ons bij de les te houden. Geheel conform de titel spoelden ook ‘The Waves’ – eindelijk een nummer uit het prima ‘Awayland’! – goed aan in Het Depot. Alleen, daarmee besloot de groep ineens ook, na zestig minuten, hun Leuvense set. We horen het u terecht denken: “Dat is snel!”.

Ook in de bisreeks trokken Villagers de wisselvalligheid die het concert wat in zijn greep had door. O’ Brien bracht nog op zijn eentje een melancholisch ‘Fool’ vanachter de piano waarna ‘Hot and scary summer’ niet echt aanvoelde alsof er één op komst was. ‘Nohing arrived’ smeulde maar knetterde niet en ook ‘Courage’, mooie song dat wél, miste de impact die bij het slot van een concert hoort als glühwein op uw eerstvolgende kerstmarkt.

De muziek smeekte om de intimiteit van een knus theater – en ja, liefst ook met wat sneeuw neerdwarrelend langs het vensterraam –  maar miste in dit Depot zijn doel. Het woord ‘slecht’ zal u ons in de buurt van Villagers niet horen uitspreken maar minder dan verhoopt bij deze sympathieke Ier(en) was in Leuven ontroering ons deel.