The Teskey Brothers TRIX/Antwerpen 31/01/20

De thuisbasis van de broertjes Teskey ligt in Melbourne Australië maar muzikaal situeren hun wortels zich overduidelijk in Louisiana en omstreken. Aangevuld met een bassist en drummer – wel geen broers van het duo - vormen ze samen al ruim 10 jaar toch The Teskey Brothers. Pas in 2017 brachten ze debuut ‘Half mile harvest’ uit dat hen down under een kast vol awards opleverde. Genoeg wellicht om de wind in de zeilen mee te krijgen van een platenfirma om het in de rest van de wereld toch ook eens te proberen en zie daar, het vorig jaar geloste ‘Run home slow’, getrokken door singel ‘So caught up’ scoort met onze Noorderburen op kop alvast goed in de Lage Landen. Antwerpen leek dan ook méér op een Hollandse enclave afgelopen vrijdag want met drie hopeloos uitverkochte concerten boven de Moerdijk hadden duidelijk heel wat Nederlanders de wijk genomen tot bij ons.

Landgenote van de Teskey’s, zangeres WILSN (uitgesproken als Wilson) kreeg het voorprogramma aangeboden en deed daar in Antwerpen weinig meer mee dan ons flink op de heupen werken. Slechts geflankeerd met 2 extra muzikanten maar met veel extra’s uit het doosje kwamen we uit bij het soort prefab popconcert dat qua plastic-gehalte onze wekelijkse PMD zak ver oversteeg. Goed voor in een tienerserie op het Disney kanaal, misplaatst in een échte concertzaal.

Het voelde dan ook als een verademing om ‘Let me let you down’ van The Teskey Brothers, ook al stonden niet alle knoppen meteen goed in TRIX, toch in een authentieker live geluid als opener voorgeschoteld te krijgen. Een mens zou na zo’n voorprogramma voor minder ongerust worden. Niets was ons echter van bij de start méér duidelijk dan dat zanger John Teskey ook live de belangrijkste troef van de groep zou zijn. Hij croonde het erg aan Jackie Wilson verwante ‘Let me let you down’ naar mooie hoogtes en bleef, ook wanneer de overige bandleden hoorbaar matig stonden te musiceren, met zijn stem, lichtjes hees maar full of soul, voor de magie zorgen. Het sympathieke Aussie zijn kwam er als bonus bovenop want de man toonde zich oprecht verrast door het warme onthaal dat zijn groep te beurt viel in de Scheldestad. Backstage vinkte het management wellicht België aan als nieuw wingebied terwijl de zaal tjokvol Nederlanders zat.

Met meerdere songschrijvers aan boord, een talent dat wel gelijkmatiger verdeeld is in de rangen van de Teskey Brothers, werd het ene goed in het gehoor liggende vintage soul nummer na het andere op de welwillende zaal losgelaten. Met een Duvel naast de microfoonstandaard verwonderde het ons niet echt dat het blazersduo zich links en rechts daarbij wel eens op een valse noot lieten betrappen maar dat belette ons niet van toch volop te genieten van een  zwierig ‘I get up’. Vreemd genoeg worden The Teskey Brothers ook als een blues (rock) band aangeprijsd maar dat hoorden we er minder in. Ook Sam Teskey’s gitaartalent leek er in ‘Honeymoon’ pijnlijk voor tekort te schieten. Telkens de groep van het soulpad afweek vonden we ze overigens steevast collectief iets te licht wegen. Zo had ook ‘Paint my heart’, met véél late sixties vibes nochtans een hoogtepunt op die tweede plaat, in Antwerpen niet de verwachte impact. Het (blues-) vuur knetterde een beetje maar ontvlamde niet.

Wijselijk plooiden de Teskey’s in de bissen dan maar terug op datgene waar de mayonaise wel pakt. Met de soul van ‘Pain and misery’ en ‘Hold me’ werd nog eens het beste uit John Teskey naar boven gehaald wat ons 2 bissen opleverde die meteen ook als het ware hoogtepunt van deze avond ons boekje ingingen. De proef op de som hebben we wijselijk niet uitgetest maar zelfs met een baseball-knuppel zou dat laatste nummer de uren na het concert niet uit ons hoofd te kloppen geweest zijn. Het op het eerste gehoor schijnbaar niemendalletje was met een gospel strik errond immers de gedroomde uitsmijter waar je elk publiek mee aan het zingen krijgt. “Grandioos!” hoorden we rondom ons in het naar buiten gaan, wij houden het, nuchtere Belgen zijnde, voor deze Teskey Brothers voorlopig op “best sympathiek en gezellig”.