Onze 20 van '20

20 nummers, onwillekeurige volgorde, die ons muziekjaar 2020 compileren. Niet zo bedoeld maar de lijst overlapt geheel met onze 20 albums van het jaar. En daar zat wel een volgorde in (check de vorige post).

Lost day – Other Lives
Een verloren jaar misschien? Nee, hooguit een dag dankzij dit mystieke pareltje van een fel onderschatte band uit Oklahoma.

12 things I forgot – Steven Wilson
De maestro uit Kingston Upon Thames. De term “prog” kan hij niet meer horen vallen. Gedurende deze 5 minuten zal u dat dan ook niet doen. Let op de mooie solo aan het einde van de song!

Real love song – Nothing But Thieves
We kregen er spontaan terug jeugdbrand van. Conor Mason en co regen ook zonder festivals in 2020 de anthems aan elkaar.

A hero’s death – Fontaines D.C.
Die dwingendheid tot luisteren… Oude helden sterven, nieuwe staan klaar. Uit Ierland dan nog wel!

Village – Paul Weller
Een vaste gast in onze jaarlijsten. Maakte met ‘On Sunset’ zijn strafste plaat in jaren en dan moet u weten dat de voorgaande 5 ook allemaal niet minder dan fantastisch waren.

Cascade(s) – Nordmann
De enige Belgen in onze lijst. Wij zien er uiteraard geen toeval in, t’zijn Gentenaars. Met de sax op kop.

Broken Eyes – Doves
Britten die na een lange hiatus uitgerekend in dit jaar dat iedereen platen uitstelde terug met één op de proppen kwamen en ons prompt fan maakten.

Feel you – My Morning Jacket
Al langer kriebelde het voor deze Amerikanen en dankzij deze – laat die Pink Floyd vibe helemaal tot u komen – telde Spotify van ons heel wat streaming uren op hun rekening.

Bittersweet – Lianne La Havas
Onze “Eefje De Visser” want La Havas was al langer bitterzoet voor ons.

2020 Visions – Stephen Dale Petit
De nobele onbekende in deze lijst maar daar mag wat ons (en het prestigieuze Classic Rock Magazine) snel verandering in komen. Mocht Miles Kane op blues overstappen, hij zou klinken als deze SDP.

Sugar – The Dirty Knobs
Heartbreaker Mike Campbell ligt met zijn Dirty Knobs helemaal in lijn met de successen die hij vergaarde met Tom Petty.

My own version of you – Bob Dylan
In nagenoeg alle jaarlijstjes voorkomende: de bijna 80-jarige Dylan. Opnieuw niet minder dan meesterlijk op ‘Rough and rowdy ways’.

What’ve I done to help – Jason Isbell and The 400 Unit
Met ‘Reunnions’ zette Jason Isbell zich overtuigend aan kop in het Americana peloton.

U kin B the sun – Frazey Ford
Als er “nieuwe” vrouwen in onze lijst opduiken is dat vaak de schuld van @debontho, ook met deze Canadese actrice/singer-songwriter.

Forever – Nicole Atkins
Met album ‘Italian Ice’ stelde Atkins na het vorige ‘Goodnight Rhonda Lee’ wederom niet teleur. Ze stond, aanvankelijk tot onze grote vreugde en later tot groot verdriet, op de TRIX kalender van 2020…  

No pain – Marcus King
Hebben zijn platenbazen hem overtuigd het bijvoegsel “Band” te laten vallen of wil de Amerikaan, bewust van grotere marktwaarde, zich meer solo manifesteren? Méér dan het voorgaande werk mét band was ‘El Dorado’ ook hoorbaar zijn plaat.

So alive – Jonathan Wilson
Roger Waters’ sidekick boorde country goud aan op zijn laatste plaat. We ontdekten Wilson exact 10 jaar geleden en zijn al die tijd mooi op post gebleven, ook voor deze release.

Wanna dance – Walter Trout
Een voor ons vergeten bluesman. Zéér ten onrechte blijkt nu want zijn ‘Ordinary madness’ is een dijk van een plaat die de poorten voor ons weer opengooit naar een werkelijk omvangrijk oeuvre van de weldra 70-jarige Amerikaan.

Tough to let go – Drive-By Truckers
Weldra zijn deze heren uit Athens 25 jaar actief in de southern rock, daarvan ook enkele met Jason Isbell in de rangen trouwens. Op ‘The New OK’ zitten ze dichter bij Wilco dan bij Lynyrd Skynyrd “and that’s a good thing”.

Superblood Wolfmoon – Pearl Jam
Als een stel bloeddorstige wolven uit hun kot worden losgelaten krijg je dit. ‘Gigaton’ bood ook nu weer weinig plaats aan slaapliedjes.