We deelden het afgelopen jaar met z’n allen wellicht lang
hetzelfde gevoel – terug willen uitbreken – maar eens het zover was duwde dat
dekselse virus ons véél sneller dan we hadden gewild terug ons kot in,
gevaccineerd of niet. Daarmee willen we hier geen statement maken tégen de
eerste optie (integendeel) maar dat Rijk der Vrijheid was helaas toch maar een
ministaat. Vanzelfsprekend genoten we met volle teugen van Blackwave (Werchter
Parklife), Balthazar (Crammerock), The Calicos (N9) en de knappe dubbelaffiche
Dewolff en The Sore Losers (Wilde Westen) maar een representatief staal van een
concertjaar kan dat niet genoemd worden, daarvoor was het aanbod onvoldoende en
kleurde het te weinig internationaal.
Dus dan maar binnenskamers zo veel als mogelijk genoten, of
onderweg zoals de titel van onze blogreeks aangaf waarmee we onze schrijfhonger
wat hebben proberen te stillen. Bij gebrek aan concerten lieten we ons in
afwachting van het heropenen van de zalen “cruisend” achter het stuur van onze
vierwieler immers muzikaal verrassen door overwegend minder voor de hand
liggende CD’s uit onze collectie, vaak ook van namen die ons mijmerend konden
doen terugdenken aan betere concerttijden. In het geval van de Allman Brothers
Band, The Dead Weather, Gene en King’s X leverde dat zelfs enkele leuke
(her-)ontdekkingen op. Opvallend aan dat rijtje groepen: we zagen ze nooit live.
We hielden ons ook nuttig bezig met een op Twitter erg
populaire tweewekelijkse hashtag en online poll die peilt naar 5 favoriete
albums uit een willekeurig jaartal. Ook daarmee doken we andermaal onze
collectie in maar evengoed leidde ons dat naar jaartallen waar we te weinig van
in huis hebben en waar we streamend op ontdekking moesten gaan in een voor ons
minder ontgonnen muziekjaar (vaak dichter in de buurt van ons geboortejaar).
Dat leidde overigens naar werkelijk fantastisch werk van (om er maar enkele te
noemen) Elton John, Robert Palmer, Bonnie Raitt, David Bowie, Rush, Jeff Beck
en Aerosmith; stuk voor stuk albums waar we tot op vandaag nog onvoldoende tijd
voor hadden genomen. Ja ja, we schamen ons diep.
U snapt het plaatje hier: voor ons stopt het eigenlijk nooit
want dan was er in 2021 ook nog eens de constante stroom aan nieuwe releases.
In dat ruime aanbod (streaming is een zegen) hielden we het afgelopen jaar met
genoegdoening halt bij nieuw werk van The War On Drugs, My Morning Jacket,
Meskerem Mees, Idles, Mogwai, Lukas Nelson & Promise of The Real, Sleaford
Mods, Curtis Harding, Neal Francis, Bruno Mars in dat samenwerkingsverband met
Anderson Paak (Silk Sonic), The Sore Losers, Jason Isbell & The 400 Unit,
Strand of Oaks, Manic Street Preachers, Durand Jones & The Indications, St.
Vincent, Balthazar, John Mayer, The Calicos, Jorja Smith, Paul Weller, Field
Music, Imelda May, The Antlers, The Dead Daisies, Steve Lukather, Dewolff, Novastar, Villagers, The Weather Station, Steven Wilson, Celeste, Steve Earle, Billie Eilish en The
Coral.
Maar de platen die er afgelopen jaar voor ons écht uitsprongen
zijn deze 5:
1. Wolf Alice – Blue
Weekend
2. Sam Fender –
Seventeen going under
3. Dry Cleaning – New
long leg
4. Inhaler – It won’t
always be like this
5. Robert Plant &
Alison Kraus – Raise the roof
En voor song van het jaar gaat onze trofee naar Sam Fender (“Seventeen
going under”). De full band versie, een live clipje van eender waar op You Tube
(dat publiek dat het nummer meeneemt!), akoestisch, in duetvorm, wie weet
weldra breed georkestreerd of met fanfare, Fender verzekert ons keer op keer
van een kippenvelmoment. De beloftevolle Brit bezingt in “Seventeen going under”
het adolescentenleed waar hij zich heeft moeten doorheen worstelen en doet dat
met het aura van de jonge Springsteen. En u weet waar die is terecht gekomen.
Met de cultuursector die letterlijk, maar naar ons gevoel ook
figuurlijk het zwijgen werd opgelegd, eindigde het jaar voor ons in mineur. Niemand
doet beter qua veilige protocollen en toch moet de boel dicht. Stilaan maakt dat
van ons een ongeruste burger, iets waar we in 2022 sneller dan ons lief is
terug van af willen.
No comments:
Post a Comment