Voor de uitdaging om in een Inhaler recensie niet de vergelijking te maken met dat andere Ierse kwartet geven we ons nu al, in deze eerste alinea, gewonnen. De genen zijn in het geval van Bono (U2) en zoonlief Elijah Hewson, zanger en frontman van Inhaler, immers niet te miskennen. Helaas wordt Inhaler net daarom ook met torenhoge verwachtingen opgezadeld. Gewoon goed zijn lijkt in dat geval bijna onvoldoende. Het zou niet mogen - we weten het - maar laat het net dat zijn wat we vorige zondag dachten, huiswaarts kerende van hun concert in Brussel.
Het Californische Sun Room mocht alvast meegenieten van de
ruime belangstelling in het Koninklijk Circus voor Inhaler . De zaal leek goed
gevuld, net niet helemaal volzet. Jong en vrouwelijk net voor het podium
slaakten een goedkeurende gil maar verderop stonden we de Amerikanen toch met wat
meer scepsis te beluisteren. Van alle songs die ze brachten staken er amper 2
bovenuit, die zaten slim achteraan in hun setje waardoor we Sun Room, ondanks
hun eerder rommelige concert, nu toch gaan onthouden: ‘Sol del sur’ en ‘Just
yesterday’ stonden dermate bol van late sixties invloeden dat ons geurorgaan
spontaan weeddampen begon waar te nemen. Hoe dan ook, bemoedigend voor een oude
zak als ons om te horen dat jonge bands de mosterd nog willen gaan halen in dat
tijdperk.
Dat voor Inhaler, net als het voorprogramma toch eveneens
debutanten, nu al een grote zaal als het Koninklijk Circus zijn opwachting
maakte ontlokte bij zanger Elijah snel de reactie “Hey, now we’re also doing
arena’s”. Met het geluid dat galmde alsof de jaren 80 helemaal terug waren zat
het op dat punt van meet af aan wel snor maar met slechts een uur concert
klopte de groep af onder de limiet voor gedoodverfde (aspirant) arena-rockers.
Een weliswaar indrukwekkende rij singels die de groep tussen 2019 en ’21 heeft
gelost en waarvan het merendeel hun debuutplaat ‘It won’t always be like that’
haalden kwamen nochtans in zelfzekere versies voorbij in het Brusselse concert en
doen het beste vermoeden voor wat nog komen moet. Alleen nét daarom bleven we
toch wat op onze honger zitten dat de groep, aangekomen in 2022, nog niet kon
of wilde laten horen van wat ze voor de toekomst in petto hebben maar eerder zege-zeker
voor een veilig pad koos; een procedé dat ze overigens in iedere stad die ze op deze Europese toer
aandoen herhalen.
Ook al is Inhaler een groep, frontman Elijah trok in Brussel,
met een genetisch bepaalde dwingendheid en een geweldige stem onmiskenbaar alle
aandacht naar zich toe. Hadden er stellingen gestaan in het Koninklijk Circus,
hij was er wellicht – zo vader, zo zoon - in gekropen. Even voelden we de
aandrang om er de hard gillende vrouwelijke kern vooraan op te gaan wijzen dat
er ook nog andere groepsleden aanwezig waren maar die stonden, wellicht ter compensatie van hun drukke
kopman, slechts stoïcijns voor zich uit te staren.
De groep verdween na ‘Cheer up baby’ slechts luttele
seconden in de coulissen om het daarna met ‘My honest face’ krachtig af te
maken in Brussel. Het concert was in een rotvaart voorbij waardoor het geheel méér
aanvoelde als een showcase van een weliswaar beloftevolle groep dan als een
voldragen concert van debutanten met een gouden toekomst, het punt waarop we Inhaler
nu al hadden willen zien staan. Die hoge verwachtingen toch…
No comments:
Post a Comment