Het had wat voeten in de aarde maar Nothing But Thieves
lijkt in ons land eindelijk te zijn doorgebroken. U kent ons standpunt: dit had
al eerder het geval geweest maar in het StuBru universum hebben ze gewoon lange
tijd niet bestaan. Nu corona naar het
achterplan verdwenen is rollen de Britten hun lang uitgestelde toer (rond derde
album ‘Moral Panic’) eindelijk uit over Europa en dat is in ons land
veelzeggend goed voor twee volle zalen want na de Roma op dinsdag mocht de
groep daags nadien ook zijn opwachting maken in een reeds lang uitverkochte AB.
Enkele honderden hadden zich ook in wacht gezet voor wanneer alsnog een kaartje
zou vrij komen op Ticketswap, helaas voor velen vergeefse moeite. De groep
scoort momenteel zelfs in de Afrekening met hun Gran Turismo (Playstation) nummer
‘Life’s coming in slow’. Jawel, tijden en hoe ze kunnen veranderen.
Er waren in de ticketprijs 2 onderhoudende voorprogramma’s
inbegrepen: Kid Kapichi en Black Honey. De eersten klonken op hun zachtste
momenten een beetje als Arctic Monkeys maar bedienden zich in de rest van hun
repertoire royaal van zware gitaren en Black Honey kwamen in de buurt van Wolf
Alice maar behielden net genoeg eigen gezicht om niet als goedkope kopie te worden weggezet. De frontvrouw van Black Honey leende bovendien ook wat stem uit bij een
song van Kid Kapichi waarmee beide bands vooral de goede sfeer in de tourkaravaan
van Nothing But Thieves in de verf wouden zetten.
De pauze naar die laatsten werd echter met nog een extra
kwartiertje verlengd wat de ontlading bij opener ‘Futureproof’ in de Roma vanzelfsprekend
alleen maar groter maakte. Kritische stemmen in ons hoofd – geen paniek, we
nemen daar goede medicijnen voor - proefden er ook een beetje “En nu zijn wij
headliner!” in. Om dat wachten goed te maken strooide de groep in de aanvang
van het concert dan ook kwistig met prijsbeesten (‘Real love song’, ‘If I was a
kid’, ‘Trip switch) en het door frontman Conor Mason op perfecte toonhoogte
gebrachte ‘If I get high’, al bleef het volume voor al dat lekkers verrassend
genoeg eerder onder dan op de “Schauwvlieghe-geluidsnorm”. Door er vijf nieuwe nummers
aan toe te voegen wist de groep tijdens de lockdown de aandacht voor hun laatste album met
wat maanden te verlengen maar in Antwerpen bleken ‘If I were you’ en ‘Miracle
baby’ zich live nog lang niet te kunnen meten met ‘Forever and ever more’ of het
door de ganse zaal meegezongen ‘Sorry’. Evenmin met het nagelnieuwe en sterk
naar QOTSA geurende ‘Life’s coming in slow’ dat dan weer jammer genoeg achterwege
werd gelaten. Applaus tot hoog op het balkon was er wel voor ‘Your blood’
waarmee diezelfde Mason de zaal nagenoeg helemaal stil kreeg. Vreemd was dan
weer dat zowel met een instrumentale jam halfweg als met een voortijdige break
waarbij alle bandleden even het podium verlieten – de set was nog niet aan zijn
einde gekomen - de vaart toch wat uit het concert werd gehaald. Na ‘Is everybody
going crazy?’ (de vraag stellen is ze beantwoord zien) voegde de Roma dan ook
pas écht de daad bij het woord toen slotnummer ‘Amsterdam’ tornado-gewijs de
voorste gelederen eens flink door elkaar schudde. Die kolkende apotheose kon
door de groep dan ook blijgezind worden afgevinkt als een missie die ze zich
voor iedere stad of festival tot doel stellen wellicht om erna met 2 straffe
bissen (‘I’m not made by design’ en ‘Impossible’) de klus netjes af te werken.
Met een hoog aantal (festival-) anthems en teksten die bol staan van (uitvergrote) emoties hengelt Nothing But Thieves misschien iets te opzichtig naar bijval maar aan de opwinding die ze generen tijdens hun concerten kan zelfs deze oudere jongere niet weerstaan. Hun doortocht in de Roma miste weliswaar wat volume en vaart maar ging nergens onder de maat van wat een goed concert moet zijn. Als de heren, nu het grote succes alsmaar tastbaarder wordt, het hoofd koel kunnen houden en hun neus voor sterke songs de komende jaren op scherp blijft staan zien we hen ook hier bij ons zelfs nog wat trappen hoger te komen. Daar moet dus geen jongerenzender meer aan te pas komen om ons dat te doen geloven.
No comments:
Post a Comment